‘De menschheid wordt voortgezweept. De vragen van oorlog of vrede, van baatzucht of algemeen belang, van werkloosheid of nieuwen opbloei, van wanorde of rechtsvorming, nationaal en internationaal, zij blijven de geesten vervullen en zij dringen om antwoord. Zij dwingen tot een keuze: onthouding, of de leiding nemen tot ordening.’ Hendrik Pieter Marchant (1869-1956), hier aan het woord, zat meer dan dertig jaar in de Tweede Kamer voor de Vrijzinnig-Democratische Bond. Zijn politieke felheid bezorgde hem de bijnaam ‘de Nederlandse Tijger’. Vóór het vrouwenkiesrecht! Tégen het verbod op Godslastering! Vóór referenda! Het ministerschap van onderwijs leek een eervolle afsluiting te worden van zijn loopbaan, maar hij moest het veld ruimen omdat hij zich heimelijk had bekeerd tot het rooms-katholicisme. In dit boek worden drie van zijn toespraken uitgegeven, met uitvoerige annotatie, een inleiding door Coen Brummer en Daniël Boomsma en een nawoord over bekeringen door Joost Röselaers.
