Weet dat er nog vele andere romans van Trollope zijn van vergelijkbaar niveau en net zo vermakelijk en
onderhoudend, niet alleen de Chronicles of Barsetshire of de zes Palliser novels, maar bijvoorbeeld ook The
Claverings, The Way We Live Now, He Knew He Was Right, Orley Farm, The American Senator en Mr. Scarborough's Family - om nu maar mijn favorieten onder de Trollope romans te noemen. Maar mijn hartstocht voor Trollope is begonnen met Barchester Towers, dus dat blijft de roman die mij van alle Trollope novels het meest dierbaar is.
(Maarten 't Hart)
Een aanrader is de komedie Barchester Towers uit 1857, waarin een bisschopsvrouw verstrikt raakt in haar eigen machinaties.
(Pieter Steinz)
Begin met Barchester Towers, dat algemeen beschouwd wordt als zijn beste, in ieder geval zijn grappigste roman. (Guardian)
Na de dood van de bisschop van Barchester ontbrandt een strijd over zijn opvolging. De zoon van de oude bisschop hoopt zijn vaders plaats in het bisschoppelijk paleis te kunnen innemen, maar helaas daalt de mijter neer op het hoofd van de ambitieuze doctor Proudie, die wordt gekoeioneerd door zijn heerszuchtige vrouw en zijn kruiperige huiskapelaan, Obediah Slope. Deze twee proberen eensgezind hun calvinistische stempel op de kerkelijke gemeenschap te drukken, maar worden gezworen vijanden in hun poging een nieuwe regent in het armenhuis te benoemen. Kan mijnheer Harding, de voormalige regent, de functie terugkrijgen die hij eerder onder druk van de publieke opinie opgaf? Voor- en tegenstanders van zijn benoeming ontmoeten elkaar rond de sofa van de Signora Vesey Neroni, de dochter van doctor Stanhope. Deze geestelijke was gewend ongestoord aan de oevers van het Comomeer te kunnen vertoeven, tot hij werd teruggeroepen door de nieuwe bisschop. Trollope stelt met veel ironie de misstanden in de anglicaanse kerk aan de orde. Tegelijkertijd neemt hij stelling tegen de groeiende invloed van de landelijke pers, die de profiteurs van deze misstanden graag aan het kruis nagelt.
Anthony Trollope (Londen, 1815-1882) was een van de meest productieve schrijvers uit het Engelse taalgebied. Zijn oeuvre omvat 47 romans, 43 korte verhalen, vijf reisboeken, drie biografische studies, en een groot aantal essays en kritieken, alsmede een onthutsend openhartige autobiografie. Als je daarbij bedenkt dat hij 33 jaar lang in dienst was bij de Engelse posterijen waar hij een veeleisende baan had, dan kun je alleen maar verbaasd zijn over zijn immense ijver. Trollope schreef Barchester Towers tijdens zijn treinreizen naar en van het werk. Door dit alles heeft Trollope voor sommigen de naam een veelschrijver te zijn. Die kritiek gaat voorbij aan zijn feilloos inzicht in menselijke verhoudingen. Met name in zijn dialogen toont hij zich een meester in de karakterschets. Trollope schreef over de onderdrukte conflicten van de hogere middenklasse in de Victoriaanse tijd. Daarbij is hij even komisch maar veel minder karikaturaal dan zijn tijdgenoot Dickens.
onderhoudend, niet alleen de Chronicles of Barsetshire of de zes Palliser novels, maar bijvoorbeeld ook The
Claverings, The Way We Live Now, He Knew He Was Right, Orley Farm, The American Senator en Mr. Scarborough's Family - om nu maar mijn favorieten onder de Trollope romans te noemen. Maar mijn hartstocht voor Trollope is begonnen met Barchester Towers, dus dat blijft de roman die mij van alle Trollope novels het meest dierbaar is.
(Maarten 't Hart)
Een aanrader is de komedie Barchester Towers uit 1857, waarin een bisschopsvrouw verstrikt raakt in haar eigen machinaties.
(Pieter Steinz)
Begin met Barchester Towers, dat algemeen beschouwd wordt als zijn beste, in ieder geval zijn grappigste roman. (Guardian)
Na de dood van de bisschop van Barchester ontbrandt een strijd over zijn opvolging. De zoon van de oude bisschop hoopt zijn vaders plaats in het bisschoppelijk paleis te kunnen innemen, maar helaas daalt de mijter neer op het hoofd van de ambitieuze doctor Proudie, die wordt gekoeioneerd door zijn heerszuchtige vrouw en zijn kruiperige huiskapelaan, Obediah Slope. Deze twee proberen eensgezind hun calvinistische stempel op de kerkelijke gemeenschap te drukken, maar worden gezworen vijanden in hun poging een nieuwe regent in het armenhuis te benoemen. Kan mijnheer Harding, de voormalige regent, de functie terugkrijgen die hij eerder onder druk van de publieke opinie opgaf? Voor- en tegenstanders van zijn benoeming ontmoeten elkaar rond de sofa van de Signora Vesey Neroni, de dochter van doctor Stanhope. Deze geestelijke was gewend ongestoord aan de oevers van het Comomeer te kunnen vertoeven, tot hij werd teruggeroepen door de nieuwe bisschop. Trollope stelt met veel ironie de misstanden in de anglicaanse kerk aan de orde. Tegelijkertijd neemt hij stelling tegen de groeiende invloed van de landelijke pers, die de profiteurs van deze misstanden graag aan het kruis nagelt.
Anthony Trollope (Londen, 1815-1882) was een van de meest productieve schrijvers uit het Engelse taalgebied. Zijn oeuvre omvat 47 romans, 43 korte verhalen, vijf reisboeken, drie biografische studies, en een groot aantal essays en kritieken, alsmede een onthutsend openhartige autobiografie. Als je daarbij bedenkt dat hij 33 jaar lang in dienst was bij de Engelse posterijen waar hij een veeleisende baan had, dan kun je alleen maar verbaasd zijn over zijn immense ijver. Trollope schreef Barchester Towers tijdens zijn treinreizen naar en van het werk. Door dit alles heeft Trollope voor sommigen de naam een veelschrijver te zijn. Die kritiek gaat voorbij aan zijn feilloos inzicht in menselijke verhoudingen. Met name in zijn dialogen toont hij zich een meester in de karakterschets. Trollope schreef over de onderdrukte conflicten van de hogere middenklasse in de Victoriaanse tijd. Daarbij is hij even komisch maar veel minder karikaturaal dan zijn tijdgenoot Dickens.
