‘Probeer hun gemoed op te beuren,’ citeert Leo Hermens de middeleeuwse Perzische geneesheer Avicenna – en hij neemt zich dat ter harte in zijn nieuwe bundel De zoete versie. ‘Als de regen stopt’, ‘Het rooskleurige’, ‘Bloemen verzoenen’: de titels zetten opgewekt de toon. Ogenschijnlijk, althans, want niet iedereen laat zich zomaar genezen, en dat maakt dat deze gedichten een melancholieke lading hebben. De haastige automobilist en de gekwelde nieuwslezer hebben het niet makkelijk. Falend gereedschap, de wachtrij, een blikseminslag zorgen voor overlast. Het is een hele kunst om lief te hebben en Hermens sluit de ogen niet voor de duistere kanten van de werkelijkheid.
Maar toch overheerst mildheid: in zijn blik, in zijn beschrijving en in zijn beelden. Het maakt deze poëzie bemoedigend
levenslustig. De Perzische medicus zou instemmend knikken.
Maar toch overheerst mildheid: in zijn blik, in zijn beschrijving en in zijn beelden. Het maakt deze poëzie bemoedigend
levenslustig. De Perzische medicus zou instemmend knikken.
