Wat doe je als 22-jarige wanneer de bezetter de universiteit
steeds meer in zijn greep krijgt, het verenigingsleven verbiedt,
Joodse professoren oppakt en de studenten in maart 1943 een
loyaliteitsverklaring laat tekenen op straffe van verplichte tewerkstelling
in Duitsland? Met deze problemen wordt Josué
Valeton geconfronteerd, student Elektrotechniek aan de TH in
Delft die gewoon wil studeren, muziek maken en actief zijn in
zijn studentenvereniging. Hij worstelt met het dilemma en tekent
uiteindelijk niet, uit solidariteit met zijn medestudenten.
Wat volgt is een periode van dwangarbeid bij de Borsig-fabriek
in Berlijn-Tegel en een leven in diverse kampen met andere Nederlandse
studenten, terwijl Berlijn steeds heviger gebombardeerd
wordt. Ondanks de moeilijke omstandigheden ervaart hij
ongelofelijk veel kameraadschap. Uiteindelijk weet hij te ontsnappen
en terug te keren naar Nederland waar hij onderduikt
tot het eind van de oorlog.
Dit boek is gebaseerd op de brieven die hij over dit alles aan
zijn ouders schrijft en op zijn dagboeken, in de periode van
1938 tot 1945.
