Fee wil zich volvreten en liefst zo snel mogelijk. Geen betere plek dan de stad om te slagen in haar plan. Ze laat er zich op sleeptouw nemen door een gids op vier poten, een jonge ober, de eenzame Herman, de stille visser Pim en zijn bijdehante zus Celine. Maar nog het meeste steun vindt Fee bij haar moeder die, al is ze dan dood, haar toch blijft waarschuwen voor de gevaren van de grote stad. Maar wanneer Fee weer eens blind en doof is geweest voor die waarschuwingen en bovendien tot de verkeerde Jezus heeft gebeden, blijft haar moeder weg. Hét moment voor Fee om te vertellen wat er voor gezorgd heeft dat ze uitgerekend hen, die ze het liefste heeft, een lesje wil leren: haar vader en zijn Li Jun fucking Chan, haar hartsvriendin Pie (en dan vooral hatelijke Hadewijch!) en haar eigen Hendrik. Én waarom ze nooit of nooit meer dun wil zijn. ‘Hoor je de vliegtuigen?’ vroeg Celine. ‘Ja.’ ‘Hier vlak boven zetten ze hun landing in’, zei ze trots. ‘Ooit crasht er misschien een, net boven jullie huis’, zei ik. Het was eruit voor ik het goed besefte. ‘Laat het ons hopen’, zei Celine. DO VAN RANST volgt Fee op de voet tijdens dit bizarre avontuur. Een pakkend verhaal over de zoektocht van een tienermeisje naar zichzelf. En vooral over het intense verlangen naar liefde en vriendschap. 'DUN' van Do van Ranst ontving een BOEKENWELP 2007.
