Iemand die me aandachtig zag schrijven vroeg me of ik misschien een broer van Carmiggelt was. Nou nee en qua schrijven zou het al te overmoedig lijken om me zijn grootheid aan te meten. Toch is er iets van een overeenkomst en die vloeit voort uit zijn "Kronkels", bij mij uitmondend in "Dwarrels". Eigenlijk zijn het mijn persoonlijke bevragingen, waarin ik word meegevoerd aan de hand van -als toevallige- passanten en mensen die al langere tijd in mijn leven zijn. Ze leiden me via gedachtenkronkels en woordspelingen naar een perspectief vanuit een beschouwende terugblk. Bij mij heet dat retroperspectief.
