5 juni 1873 kwam het eerste zeilschip, Lalla Rookh, van uit India/Calcutta naar Suriname. Het bracht de Brits - Indische Immigranten. Aan hen werd verteld dat ze naar het land gingen van melk en honing. Ze zouden goed betaalde banen krijgen en ze zouden rijk terugkeren naar India. Ongeveer drie maanden waren zij op zee, waar zij niet op voorbereid waren. In Suriname moesten zij de negerslaven vervangen. Zij hebben onder erbarmelijk omstandigheden geleefd en velen werden om het minste en geringste doodgemarteld nog voor het vijfjarige contract was afgelopen, zodat er aan het eind van hun contract geen salaris uitbetaald hoefde te worden. Aan lijken en aan de familie van het lijk werd geen geld uitgekeerd. Als immigranten namen ze enkele dingen mee uit hun land: cultuur, traditie, gewoonte, God en godsdienst. Zij kregen een contract van vijf jaren daarom werden zij ‘Contractant(en)’ genoemd. Hun leven, hun dromen, hun verlangen om een keer India terug te zien, hebben zij niet uitgesproken.
Vele vrouwen konden de verscheuring met hun land en hun eigen mensen niet verwerken.
Vele vrouwen konden de verscheuring met hun land en hun eigen mensen niet verwerken.
