Deel 21 in de reeks Eigentijdse poëzie
Willem van Zadelhoff maakte in 2008 zijn poëziedebuut met de bundel Tijd en landen, waarvoor hij de Herman de Coninckprijs ontving. Nu verschijnt Het ei van Fabergé bij Voetnoot, een verzameling gedichten over wat er is en wat er was, over onthouden en vergeten, over beelden en herinneringen. Ze ademen de sfeer van een grofkorrelige foto, net scherp genoeg om te zien wat erop staat en vaag genoeg om de verbeelding haar eigen gang te laten gaan. Taferelen die je je herinnert, zonder dat je ze hebt meegemaakt.
Over de titel van zijn nieuwe gedichtenbundel, Het ei van Fabergé: tussen 1885 en 1917 maakte de Russische goudsmid Fabergé vrijwel jaarlijks een uitbundig versierd paasei voor de tsaren. Zo’n ei is een symbool van pracht en praal, vervlogen tijden en – schoonheid, hoewel de dichter ze eigenlijk ontzettend lelijk vindt, maar tegelijk ook fascinerend. Vervlogen tijden spelen een belangrijke rol in Willem van Zadelhoffs poëzie, waarin hij vaak inspeelt op het onberekenbare geheugen, herinneren en vergeten.
De gedichten van Willem van Zadelhoff zijn tegelijk concreet en ongrijpbaar. Zo fascinerend en tegelijk onbereikbaar als een ei van Fabergé.
Willem van Zadelhoff maakte in 2008 zijn poëziedebuut met de bundel Tijd en landen, waarvoor hij de Herman de Coninckprijs ontving. Nu verschijnt Het ei van Fabergé bij Voetnoot, een verzameling gedichten over wat er is en wat er was, over onthouden en vergeten, over beelden en herinneringen. Ze ademen de sfeer van een grofkorrelige foto, net scherp genoeg om te zien wat erop staat en vaag genoeg om de verbeelding haar eigen gang te laten gaan. Taferelen die je je herinnert, zonder dat je ze hebt meegemaakt.
Over de titel van zijn nieuwe gedichtenbundel, Het ei van Fabergé: tussen 1885 en 1917 maakte de Russische goudsmid Fabergé vrijwel jaarlijks een uitbundig versierd paasei voor de tsaren. Zo’n ei is een symbool van pracht en praal, vervlogen tijden en – schoonheid, hoewel de dichter ze eigenlijk ontzettend lelijk vindt, maar tegelijk ook fascinerend. Vervlogen tijden spelen een belangrijke rol in Willem van Zadelhoffs poëzie, waarin hij vaak inspeelt op het onberekenbare geheugen, herinneren en vergeten.
De gedichten van Willem van Zadelhoff zijn tegelijk concreet en ongrijpbaar. Zo fascinerend en tegelijk onbereikbaar als een ei van Fabergé.
