Op donderdag 6 december 2007 is dit boek gepresenteerd in het weeshuis van Goes, alwaar het eerste exemplaar is overhandigd aan burgemeester Van der Zaag. De avond daarvoor is een programma over de auteur en zijn boek uitgezonden op de televisiezender van Omroep Zeeland. U kunt de tv-uitzending bekijken op www.omroepzeeland.nl (programma De Katse viool van 5 december 2007.
Over het boek:
Eind jaren tachtig van de voorbije eeuw bezocht de auteur mevrouw G. Leupen-van der Linden in Naarden. Zij liet een zilveren vork zien waarop de initialen van de grootmoeder van haar man, de betovergrootmoeder van de auteur, waren gegraveerd. Nee, een cassette met zilveren bestek heeft de familie nooit bezeten, 'Familiezilver' slaat op de vele nagelaten foto's, op brieven, gedichten en kleine voorwerpen als een stempel met de initialen PL, een zilveren inktstel en een gouden brilletje, maar vooral op de vele verhalen die de auteur in de loop der jaren optekende uit de mond van zijn familieleden.
Familiezilver is het verslag van de ontdekkingsreis van Piet Leupen naar zijn familiegeschiedenis, die hij op vijftien-, zestienjarige leeftijd begon. Zijn zoektocht begon bij zijn grootouders van vaderskant en voerde terug tot het midden van de zestiende eeuw. De Leupens blijken een goed voorbeeld te zijn geweest van een zelfbewuste, Nederlandse middenklasse van lakenwevers, -werkers, drapeniers, dominees, onderwijzers, leraren, landmeters en kooplieden. Het boek is aanvankelijk vooral een egodocument, maar langzamerhand wordt de historische context waarbinnen Leupens voorouders leefden belangrijker.
Piet Leupen is emeritus hoogleraar middeleeuwse geschiedenis aan de Universiteit van Amsterdam. Hij schreef artikelen en boeken over de verhouding tussen kerk en staat in de middeleeuwen, over stadsgeschiedenis en over Jeruzalem en maakte een audio-cd over de kruistochten.
Over zijn boek zegt hij: "Ik heb Familiezilver onder andere geschreven vanuit het besef dat wij in deze, in ónze tijd, naast alle beschrijvingen van grote gebeurtenissen en roemruchte helden weer belangstelling hebben voor de petite histoire. Historici mogen bovendien sinds een aantal jaren de statistieken en grafieken achter zich laten en ook weer verhalen vertellen, "narratieve geschiedenis" heet het dan. Verhalen vertellen is iets dat ik altijd graag heb gedaan."
Over het boek:
Eind jaren tachtig van de voorbije eeuw bezocht de auteur mevrouw G. Leupen-van der Linden in Naarden. Zij liet een zilveren vork zien waarop de initialen van de grootmoeder van haar man, de betovergrootmoeder van de auteur, waren gegraveerd. Nee, een cassette met zilveren bestek heeft de familie nooit bezeten, 'Familiezilver' slaat op de vele nagelaten foto's, op brieven, gedichten en kleine voorwerpen als een stempel met de initialen PL, een zilveren inktstel en een gouden brilletje, maar vooral op de vele verhalen die de auteur in de loop der jaren optekende uit de mond van zijn familieleden.
Familiezilver is het verslag van de ontdekkingsreis van Piet Leupen naar zijn familiegeschiedenis, die hij op vijftien-, zestienjarige leeftijd begon. Zijn zoektocht begon bij zijn grootouders van vaderskant en voerde terug tot het midden van de zestiende eeuw. De Leupens blijken een goed voorbeeld te zijn geweest van een zelfbewuste, Nederlandse middenklasse van lakenwevers, -werkers, drapeniers, dominees, onderwijzers, leraren, landmeters en kooplieden. Het boek is aanvankelijk vooral een egodocument, maar langzamerhand wordt de historische context waarbinnen Leupens voorouders leefden belangrijker.
Piet Leupen is emeritus hoogleraar middeleeuwse geschiedenis aan de Universiteit van Amsterdam. Hij schreef artikelen en boeken over de verhouding tussen kerk en staat in de middeleeuwen, over stadsgeschiedenis en over Jeruzalem en maakte een audio-cd over de kruistochten.
Over zijn boek zegt hij: "Ik heb Familiezilver onder andere geschreven vanuit het besef dat wij in deze, in ónze tijd, naast alle beschrijvingen van grote gebeurtenissen en roemruchte helden weer belangstelling hebben voor de petite histoire. Historici mogen bovendien sinds een aantal jaren de statistieken en grafieken achter zich laten en ook weer verhalen vertellen, "narratieve geschiedenis" heet het dan. Verhalen vertellen is iets dat ik altijd graag heb gedaan."
