Gebundeld schrift
Op je 82ste nog debuteren met een roman? Kees Wiese deed het. Was met
zijn debuutroman Vénavi nog allerminst door zijn – mede door uitgebreide
research verkregen – materiaal heen. Gaf eerst in zijn debuutroman – nu in
deze bundel – zijn tomeloze fantasie ruim baan.
Hij vond in zijn geheugen nog talloze, ooit gehoorde verhalen. Ook dromen
en verzinsels. Van hemzelf en van vele anderen. Het inspireerde hem tot
rauwe, naturalistische, neo-realistische fictie.
Hij hoopt in 2019 83 jaar te worden.
Hij schreef al woordjes op achtjarige leeftijd – met griffel op lei – en is blijven
schrijven. Kan het niet laten. Hij was ruim veertig jaar dagbladjournalist. Hij
bekleedde bij de krant tal van functies: van algemeen verslaggever en
parlementair redacteur tot redacteur wetenschappen, van columnist tot
commentator. Als journalist schreef hij dagelijks. Moest zich daarbij uiteraard
aan de (nieuws)feiten en ware gebeurtenissen houden. Liefst als ooggetuige:
voor fictie is in de journalistiek geen plaats, wel voor een groot
inlevingsvermogen.
Nu – grootvader en ruim twintig jaar met pensioen – debuteerde hij met een
roman. Hij herontdekte het sonnet en de drieregelige Japanse haiku. (Eerste
regel vijf, tweede zeven, derde vijf lettergrepen). Dwangbuizen, die
disciplinerend werken. Een grote woordenschat vereisen.
Hij componeerde tevens veel korte verhalen. Nam de uitdaging aan extra
korte verhalen (van exact honderd woorden) te schrijven.
Een resultaat van dit alles: Gebundeld schrift.
Op je 82ste nog debuteren met een roman? Kees Wiese deed het. Was met
zijn debuutroman Vénavi nog allerminst door zijn – mede door uitgebreide
research verkregen – materiaal heen. Gaf eerst in zijn debuutroman – nu in
deze bundel – zijn tomeloze fantasie ruim baan.
Hij vond in zijn geheugen nog talloze, ooit gehoorde verhalen. Ook dromen
en verzinsels. Van hemzelf en van vele anderen. Het inspireerde hem tot
rauwe, naturalistische, neo-realistische fictie.
Hij hoopt in 2019 83 jaar te worden.
Hij schreef al woordjes op achtjarige leeftijd – met griffel op lei – en is blijven
schrijven. Kan het niet laten. Hij was ruim veertig jaar dagbladjournalist. Hij
bekleedde bij de krant tal van functies: van algemeen verslaggever en
parlementair redacteur tot redacteur wetenschappen, van columnist tot
commentator. Als journalist schreef hij dagelijks. Moest zich daarbij uiteraard
aan de (nieuws)feiten en ware gebeurtenissen houden. Liefst als ooggetuige:
voor fictie is in de journalistiek geen plaats, wel voor een groot
inlevingsvermogen.
Nu – grootvader en ruim twintig jaar met pensioen – debuteerde hij met een
roman. Hij herontdekte het sonnet en de drieregelige Japanse haiku. (Eerste
regel vijf, tweede zeven, derde vijf lettergrepen). Dwangbuizen, die
disciplinerend werken. Een grote woordenschat vereisen.
Hij componeerde tevens veel korte verhalen. Nam de uitdaging aan extra
korte verhalen (van exact honderd woorden) te schrijven.
Een resultaat van dit alles: Gebundeld schrift.
