Kees Spiering schrijft poëzie over het leven van alledag, met zijn kleine wondertjes, zijn verdrietigheden en zijn drama's, en zijn wonderbaarlijke ontmoetingen. Hij doet dat met de gevoeligheid, de verwondering en de fantasterij van een jongen van twaalf. Daarom is zijn poëzie voor iedereen van die leeftijd een bron van herkenning, bezinning, verassing. Ruzie tussen pa en ma, de dood van een huisdier, pesterijen op school, onmin met vaders vriendin, eerste zoen, eerste lief...wat Spiering beschrijft is allemaal herkenbaar en heel dichtbij. Hoé hij het beschrijft, dat leidt tot verrast gegrinnik, tot een tikje genegeerd gevoel van herkenning, of tot zoekend, vragend herlezen. Poëzie van de bovenste plank!
