"in the midst of life we are in death" klinkt het in één van Purcells "Funeral sentences". de auteur is zich in haar dichtbundel "groot en ouder" bewust van dit samengaan van leven en dood. haar rouw voor en na de dood van haar grootvader doet haar anders kijken en luisteren. zij ziet het "flouwijne" en de "pulm", de omstaanders "op den drevel", de huwelijkse "uitzet", het pluimgewicht dat haar grootvader geworden is en de treurende kleuter waarmee zij zichzelf vereenzelvigt. zij schetst de kracht van de natuur en de verhouding tussen de vader en diens vader (in "rossignol" en "plongée"). zo schrijdt de rouwdans voort. zonder einde. en met her en der een wederopstanding. de schrijfster houdt van zeldzame woorden en twijfelt nooit om toe te geven aan oude spellingsvormen of opborrelende neologismen.
