Leven, dat is de rode draad die door het boekje loopt. Via een overdenking van de schrijver over het feit dat hij een tijd niet geschreven heeft en zich aan een zelfdiagnose onderwerpt in het eerste verhaal, gaat het boekje verder in hoofdstukken met herkenbare situaties. Eigenlijk is de schrijver een verslaggever van wat het leven geeft. Een ieder zal zeker veel herkennen en kunnen erkennen van het geschrevene. Lekker in een vlotte vertelstijl gaat het verder en voor je het weet denk je als lezer 'het mag ietsje meer zijn'.