270 na christus
Rome heeft al ruim drie eeuwen over Syrië geheerst. Maar het verzwakte rijk staat nu voor een imminente bedreiging. Koningin Zenobia van Palmyra heeft haar door de Romeinen zelf getrainde leger opgezet tegen de voormalige overheerser: Arabia. Petraea, Palestina en Egypte zijn al gevallen en Antiochië, de hoofdstad van Syrië, is het volgende kwetsbare doelwit.
Cassius Corbulo is een jonge, intelligente legionair die net van de officiersopleiding komt en de doodsaaie taak heeft gekregen om gewonde legionairs bij elkaar te krijgen als er opeens urgente bevelen binnenkomen. Maar aangezien hij de hoogste officier in rang is in Palmyra, de Romeinse frontlinie, moet hij ineens het bevel gaan voeren over het fort van Alauran, het laatste bastion dat nog in Romeinse handen is. Wat Cassius in Alauran aantreft zou de meest doorgewinterde veteraan ontmoedigen: een bij elkaar geraapt zooitje verdeelde en gedemoraliseerde legionairs die bijgestaan worden door een paar onhandelbare Syriërs en een dronken Pretoriaanse gardeofficier. En Cassius moet op een of andere manier de discipline, de middelen en de onverschrokkenheid zien te vinden om van het garnizoen een eenheid te smeden, Alauran in handen te houden én de Romeinse oostelijke frontlinie veilig te stellen.
Rome heeft al ruim drie eeuwen over Syrië geheerst. Maar het verzwakte rijk staat nu voor een imminente bedreiging. Koningin Zenobia van Palmyra heeft haar door de Romeinen zelf getrainde leger opgezet tegen de voormalige overheerser: Arabia. Petraea, Palestina en Egypte zijn al gevallen en Antiochië, de hoofdstad van Syrië, is het volgende kwetsbare doelwit.
Cassius Corbulo is een jonge, intelligente legionair die net van de officiersopleiding komt en de doodsaaie taak heeft gekregen om gewonde legionairs bij elkaar te krijgen als er opeens urgente bevelen binnenkomen. Maar aangezien hij de hoogste officier in rang is in Palmyra, de Romeinse frontlinie, moet hij ineens het bevel gaan voeren over het fort van Alauran, het laatste bastion dat nog in Romeinse handen is. Wat Cassius in Alauran aantreft zou de meest doorgewinterde veteraan ontmoedigen: een bij elkaar geraapt zooitje verdeelde en gedemoraliseerde legionairs die bijgestaan worden door een paar onhandelbare Syriërs en een dronken Pretoriaanse gardeofficier. En Cassius moet op een of andere manier de discipline, de middelen en de onverschrokkenheid zien te vinden om van het garnizoen een eenheid te smeden, Alauran in handen te houden én de Romeinse oostelijke frontlinie veilig te stellen.
