Paul Westgeest, bracht als zeer jonge knaap geruime tijd door in een TBC-kliniek. In dit ultieme teringboek beschrijft hij op indringende wijze de methodes die in de jaren vijftig en zestig gemeengoed waren in de behandelcentra. Ze bleken ongewoon wreed. Zonder vals sentiment en onthutsend eerlijk legt hij de vinger op de zere plek. Westgeest, voormalig huisarts, behandelt op bijna klinische wijze de vaak tranentrekkende desinteresse van de falende hulpverleners. Boudewijn Büch liet zich ondermeer door de verhalen van Westgeest inspireren tot het schrijven van de roman Het Dolhuis. Maar we zouden het boek zeer tekort doen als we dat als enige reden zou opgeven om dit prachtige werk uit te geven.
