'In die tijd zwierf ik door Oslo. Ik was vervuld van een groot verdriet dat toen al jaren duurde; eerst alleen voelbaar als een traagheid in mijn lichaam, een druk in mijn hoofd, ik stelde me graag voor dat een bloedvat in mijn hersens op springen stond en dat een warme golf binnenkort alle gedachten, alle beelden zou verdrinken. Ik zou in een gedachteloze duisternis wegzakken, ik zou verdwijnen. Als dat bloedvat maar sprong. Maar dat gebeurde nooit. Ik stopte met eten. stopte met slapen. Liep 's nachts dun gekleed over straat om kou te vatten. Ik las Sylvia Plath. Dronk whisky op een nuchtere maag, zette keihard Janis Joplin op.'
Dit zijn de woorden van Hajna, die op een dag in maart 1978 over de drempel van de gesloten afdeling van Het Baken wordt gedragen. Ze heeft honderdzestig hechtingen in haar lichaam nadat ze door een grote etalageruit is gesprongen. Ze is nog maar vierentwintig jaar, maar ze wil alleen maar dood. Het huis der dwazen is een roman vol dramatische gebeurtenissen en lotgevallen, geschreven met veel humor en warmte.
Dit zijn de woorden van Hajna, die op een dag in maart 1978 over de drempel van de gesloten afdeling van Het Baken wordt gedragen. Ze heeft honderdzestig hechtingen in haar lichaam nadat ze door een grote etalageruit is gesprongen. Ze is nog maar vierentwintig jaar, maar ze wil alleen maar dood. Het huis der dwazen is een roman vol dramatische gebeurtenissen en lotgevallen, geschreven met veel humor en warmte.
