De allesomvattende geschiedenis van een uitzonderlijk en onwaarschijnlijk succesvol militair detachement van het Derde Rijk: de Brandenburgers, het elitekorps van Hitler
Lawrence Paterson weet op onnavolgbare wijze de oorsprong en verdere geschiedenis van deze kleine groep ‘special operatives’ te traceren. Nog voor de Tweede Wereldoorlog werd dit elitekorps als geesteskind van kapitein Von Hippel en admiraal Canaris geboren en werd het onderdeel van Canaris’ militaire intelligentie-apparaat. Het idee was om als kleine commando-eenheden, bestaande uit niet meer dan een paar man, vijandig gebied te laten infiltreren. De eenheden waren binnen het van oorsprong hiërarchische en formele Duitse defensie-apparaat niet erg geliefd en hun sabotage-activiteiten werden door de nog zeer traditioneel denkende officieren verafschuwd. Het merendeel van de tot deze speciale elite behorende commando’s was vloeiend in meerdere buitenlandse talen, wat ze in staat stelde om bijvoorbeeld in de Nederlandse maatschappij te infiltreren voordat Duitsland ons land in 1940 binnenviel.
In 1941 herhaalden ze deze truc voorafgaand aan de Duitse invasie van voormalig Joegoslavië. En nog voordat operatie Barbarossa van start ging, hadden veel van deze mannen al een plek als arbeider in de Sovjetfabrieken of zelfs als dienstdoend militair in het Rode Leger. Het ging zelfs zo ver dat zij, door zich te verkleden in Arabische gewaden, op geallieerde schepen konden aanmonsteren en voor de Wehrmacht uit, voet op Afrikaanse bodem konden zetten.
Het is bekend dat met name in Noord-Afrika de Brandenburgers gebruikmaakten van vergelijkbare technieken en strategieën als de SAS en de Britse Long Range Desert Group (LRDG). Veldmaarschalk Erwin Rommel stak zijn initiële afkeuring van dit soort activiteiten niet onder stoelen of banken, maar moest later erkennen dat de acties van de Brandenburgers bijzonder effectief waren. Ondanks deze ongekende successen is de geschiedenis van de Brandenburgers, als gevolg van het verloop van de Tweede Wereldoorlog, in de annalen onderbelicht gebleven en overschaduwd door gelijksoortige geallieerde units. Lawrence Paterson laat in Hitlers Brandenburgers echter zien dat het verhaal van deze elite-eenheid meer dan het vertellen waard is
Lawrence Paterson weet op onnavolgbare wijze de oorsprong en verdere geschiedenis van deze kleine groep ‘special operatives’ te traceren. Nog voor de Tweede Wereldoorlog werd dit elitekorps als geesteskind van kapitein Von Hippel en admiraal Canaris geboren en werd het onderdeel van Canaris’ militaire intelligentie-apparaat. Het idee was om als kleine commando-eenheden, bestaande uit niet meer dan een paar man, vijandig gebied te laten infiltreren. De eenheden waren binnen het van oorsprong hiërarchische en formele Duitse defensie-apparaat niet erg geliefd en hun sabotage-activiteiten werden door de nog zeer traditioneel denkende officieren verafschuwd. Het merendeel van de tot deze speciale elite behorende commando’s was vloeiend in meerdere buitenlandse talen, wat ze in staat stelde om bijvoorbeeld in de Nederlandse maatschappij te infiltreren voordat Duitsland ons land in 1940 binnenviel.
In 1941 herhaalden ze deze truc voorafgaand aan de Duitse invasie van voormalig Joegoslavië. En nog voordat operatie Barbarossa van start ging, hadden veel van deze mannen al een plek als arbeider in de Sovjetfabrieken of zelfs als dienstdoend militair in het Rode Leger. Het ging zelfs zo ver dat zij, door zich te verkleden in Arabische gewaden, op geallieerde schepen konden aanmonsteren en voor de Wehrmacht uit, voet op Afrikaanse bodem konden zetten.
Het is bekend dat met name in Noord-Afrika de Brandenburgers gebruikmaakten van vergelijkbare technieken en strategieën als de SAS en de Britse Long Range Desert Group (LRDG). Veldmaarschalk Erwin Rommel stak zijn initiële afkeuring van dit soort activiteiten niet onder stoelen of banken, maar moest later erkennen dat de acties van de Brandenburgers bijzonder effectief waren. Ondanks deze ongekende successen is de geschiedenis van de Brandenburgers, als gevolg van het verloop van de Tweede Wereldoorlog, in de annalen onderbelicht gebleven en overschaduwd door gelijksoortige geallieerde units. Lawrence Paterson laat in Hitlers Brandenburgers echter zien dat het verhaal van deze elite-eenheid meer dan het vertellen waard is
