Guus opent het boek met het sterfbed van zijn moeder en de warmte die hij voor haar voelt, waarmee hij meteen de toon zet voor het verhaal. Door zijn levensverhaal te combineren met onbeantwoorde brieven aan zijn moeder creëert hij een bijzonder verhaal dat fijn wegleest. Daarnaast behandelt hij op mooie wijze zijn hooggevoeligheid en laat hij er ook de zonnige kant van zien. Deze liefde laat hij doorschijnen naar zijn lichaam, waardoor eenieder die eveneens hoogsensitief is deze genegenheid over kan nemen. Doordat hij zijn biografie op bepaalde momenten heeft geromantiseerd zorgt hij ervoor dat het verhaal nog emotioneler wordt.
