Ik heet Virginie Madeira.
Ik ben eenentwintig.
Ik ben studente.
Toen ik veertien was zei ik tegen een klasgenootje dat mijn vader me had 'misbruikt'. Dat was niet waar.
Ik schreef dit boek om te vertellen hoe het mogelijk is dat iedereen, op school, op het politiebureau, in het gerechtshof, in het kindertehuis, bij mijn pleeggezin, me geloofde, en niemand ooit heeft doorzien dat het een regelrechte leugen was.
Mijn vader is tot twaalf jaar gevangenisstraf veroordeeld.
Ik wil dat iedereen nu de waarheid weet: mijn vader is onschuldig.
Dit is mijn verhaal.
Ik ben eenentwintig.
Ik ben studente.
Toen ik veertien was zei ik tegen een klasgenootje dat mijn vader me had 'misbruikt'. Dat was niet waar.
Ik schreef dit boek om te vertellen hoe het mogelijk is dat iedereen, op school, op het politiebureau, in het gerechtshof, in het kindertehuis, bij mijn pleeggezin, me geloofde, en niemand ooit heeft doorzien dat het een regelrechte leugen was.
Mijn vader is tot twaalf jaar gevangenisstraf veroordeeld.
Ik wil dat iedereen nu de waarheid weet: mijn vader is onschuldig.
Dit is mijn verhaal.
