Voor haar verjaardag krijgt Miriam een armband van haar kleinkinderen met daarin gegraveerd voor Miriam – 85 jaar. In een onbewaakt moment zegt ze vervolgens tegen haar familie: Ik heet geen Miriam. Later die dag gaat de vrouw wandelen met haar kleindochter Camilla en vindt ze eindelijk de moed om te vertellen hoe ze als Roma-meisje in de concentratiekampen terechtkwam en de identiteit van de Joodse vrouw Miriam aannam om te overleven.
Ik heet geen Miriam wordt in Zweden nu al beschouwd als een van Majgull Axelssons beste romans en is van hetzelfde niveau als haar prijswinnende Aprilheks.
