Een overlevende van Auschwitz richt zich met zijn woorden tot ons allemaal
Als verzetsstrijder trok Primo Levi in 1943 de bergen in, maar hij werd al na enkele maanden gepakt en naar Auschwitz gedeporteerd. Als een van de weinigen keerde hij terug en schreef, aanvankelijk uit een chaotische, blinde drang, Is dit een mens, dat terecht als een van de klassieke getuigenissen over de Jodenvervolging wordt beschouwd.
Zestien jaar later volgde Het respijt: de afstand in tijd heeft duidelijk de heftigheid van de emoties getemd en ruimte gemaakt voor een met zichtbaar plezier gehanteerd schrijverschap. In Het respijt beschrijft Primo Levi zijn thuisreis in de zomer en herfst van 1945, een absurde zwerftocht door Polen, Oekraïne, Wit-Rusland, Roemenië en Oostenrijk. Het is een tijd van respijt, vol explosieve levenslust en bizarre ontmoetingen en avonturen; een precair bestand tussen leven en dood.
Is dit een mens en Het respijt zijn twee aangrijpende literaire klassiekers over de verschrikkingen van de oorlog, die de lezer niet snel los zullen laten.
De pers over Is dit een mens en Het respijt
‘Wat Primo Levi kon, was de afgrijselijkste en grootste misdaad in de moderne geschiedenis, de Holocaust, van binnenuit zo beschrijven, dat hij recht doet aan de complexiteit ervan. Hij heeft de morele autoriteit om dat te doen, hij is een geniaal schrijver en hij heeft het zelf meegemaakt.’ Louis Theroux in de Volkskrant
‘Er zijn weinig boeken die me zo geraakt hebben, het is indrukwekkend en ongelooflijk. Door dit boek ben ik toch anders om me heen gaan kijken. Beschaving is maar een dun laagje en dat geldt voor iedereen. Dit boek blijft actueel.’ Carola Schouten, vicepremier
‘Een van de meest indrukwekkende getuigenissen van het leven in het naziconcentratiekamp Auschwitz.’ Nederlands Dagblad
