In De kamers van de melancholie beschrijft Karin Johannisson de geschiedenis van de melancholie. In de zestiende en zeventiende eeuw werd zij vooral geassocieerd met angst en woeste wanhoop. Vanaf de negentiende eeuw wordt melancholie steeds meer gezien als depressie, gepaard gaand met grote somberheid, gevoelens van extreme verveling en slapeloosheid. Johannisson laat zien dat elke eeuw een eigen emotionele stijl kende, die deel uitmaakte van een cultuur en zich zowel uitte in het privéleven als in het collectieve leven.
