Volgens het stereotiepe beeld baarden katholieke vrouwen tot ver na de Tweede Wereldoorlog onder druk van de pastoor meer kinderen dan ze eigenlijk wilden. In dit boek toont historica Marloes Hülsken aan, dat dit beeld bijstelling verdient. Zij laat op basis van pershistorisch onderzoek en oral history zien hoe in de bewogen periode 1950-1975 opvattingen over moederschap, gezinsgrootte, geboorteregeling en seksuele moraal wijzigden in vrouwentijdschriften én onder hun katholieke lezeressen. Door een analyse van de inhoud van Beatrijs, Libelle, Margriet en het blad van het Katholiek Vrouwengilde Doorkijk wordt duidelijk hoe vier verschillende tijdschriften over deze dikwijls heikele thematiek schreven. Uit interviews met oud-lezeressen blijkt, dat hun toenmalige levens in veel opzichten aansloten bij de inhoud van de vrouwenbladen, maar dat de vrouwen zich wat betreft geboorteregeling en ideeën over gezinsgrootte niet door de berichtgeving in de tijdschriften noch door de richtlijnen van de kerk lieten leiden.
