Steven Stelfox is een nietsontziende a&r-manager die grote successen heeft geboekt in de jaren tachtig met het lanceren van bands. Maar dan breken de jaren negentig aan; de tijd van ongebreideld coke snuiven en jezelf klem zuipen is voorbij. Het draait nu om hard werken, inzet tonen, vroeg naar bed en gezond weer op. Niets voor Steven, die ziet dat aan de stoelpoten van zijn riante positie bij de platenmaatschappij wordt gezaagd. Hij wordt ingehaald door de jongere garde, maar dat laat hij niet op zich zitten. Hij gaat letterlijk over lijken om zijn plek veilig te stellen.
Behalve een humoristisch, zwartgallig boek over de Britse muziekindustrie aan het eind van de jaren tachtig en het begin van de jaren negentig is deze roman ook een briljante satire over het ‘ieder voor zich’–Engeland onder Thatcher en de opkomst van New Labour, onder leiding van Blair. John Niven schrijft snel, hard en geestig, scheert langs de grenzen van het fatsoen en gaat er soms overheen om de leegte en overdaad van het postmoderne bestaan aan te tonen.
