Het verhaal van de geallieerde troepen tijdens WOI in Vlaanderen is bekend. Maar hoe zag het leven tijdens de oorlog er door Duitse ogen uit? WOI-specialist Richard Heijster gaat aan de andere kant van de loopgraven staan en vertelt het verhaal van de Grote Oorlog op basis van tientallen vergeten dagboeken, brieven en andere documenten van officieren en gewone Duitse soldaten. Hoe beleefde het Duitse leger de strijd? Wat was de reactie in het thuisland op de gruwelen van de Eerste Wereldoorlog? Een indrukwekkend en gedurfd historisch werk
Aan de hand van meer dan 300 citaten, en met behulp van 180 illustraties en kaarten, vertelt WO1-expert Richard Heijster het schokkende verhaal van de strijd bij Ieper tijdens de Eerste Wereldoorlog. Hij gebruikt hoofdzakelijk Duitse ooggetuigenverslagen, een invalshoek die vreemd genoeg zelden door andere auteurs gekozen is. Wat betreft de schuldvraag over het ontstaan van de oorlog zijn historici het nog steeds oneens. Wel is duidelijk dat ons beeld van de Eerste Wereldoorlog nogal gekleurd is door dat van de Tweede. Toch vochten de Duitse soldaten in 14/18 niet voor verderfelijke idealen en was rassenhaat niet een van de drijfveren. Net zoals hun tegenstanders dachten de meeste Duitsers voor een rechtvaardige zaak te strijden. De ellende aan de fronten was bij geen enkele partij uniek en de dood die in het verschiet lag, was voor iedereen gelijk: uiteengereten worden door een granaat of een kogel, creperen door ingeademd strijdgas, opengesneden worden door een bajonet, levend begraven worden door een instortende loopgraaf of overlijden aan zoiets weinig heroïsch als een ziekte opgelopen door de erbarmelijke leefomstandigheden. Het werkelijke onderscheid tussen de elkaar op leven en dood bestrijdende soldaten was de taal en de kleur van het uniform. Door de Duitse veteranen eindelijk opnieuw te laten spreken, kunnen hun lotgevallen in het juiste verband worden geplaatst. De tegenstanders waren lotgenoten en zelfs de passages waaruit Duits patriottisme blijkt, lijken sterk op die van hun opponenten. Ze zijn net zo zuiver van toon. Aan welke zijde een soldaat zich bevond, werd uiteindelijk alleen bepaald door waar zijn wieg had gestaan...
Aan de hand van meer dan 300 citaten, en met behulp van 180 illustraties en kaarten, vertelt WO1-expert Richard Heijster het schokkende verhaal van de strijd bij Ieper tijdens de Eerste Wereldoorlog. Hij gebruikt hoofdzakelijk Duitse ooggetuigenverslagen, een invalshoek die vreemd genoeg zelden door andere auteurs gekozen is. Wat betreft de schuldvraag over het ontstaan van de oorlog zijn historici het nog steeds oneens. Wel is duidelijk dat ons beeld van de Eerste Wereldoorlog nogal gekleurd is door dat van de Tweede. Toch vochten de Duitse soldaten in 14/18 niet voor verderfelijke idealen en was rassenhaat niet een van de drijfveren. Net zoals hun tegenstanders dachten de meeste Duitsers voor een rechtvaardige zaak te strijden. De ellende aan de fronten was bij geen enkele partij uniek en de dood die in het verschiet lag, was voor iedereen gelijk: uiteengereten worden door een granaat of een kogel, creperen door ingeademd strijdgas, opengesneden worden door een bajonet, levend begraven worden door een instortende loopgraaf of overlijden aan zoiets weinig heroïsch als een ziekte opgelopen door de erbarmelijke leefomstandigheden. Het werkelijke onderscheid tussen de elkaar op leven en dood bestrijdende soldaten was de taal en de kleur van het uniform. Door de Duitse veteranen eindelijk opnieuw te laten spreken, kunnen hun lotgevallen in het juiste verband worden geplaatst. De tegenstanders waren lotgenoten en zelfs de passages waaruit Duits patriottisme blijkt, lijken sterk op die van hun opponenten. Ze zijn net zo zuiver van toon. Aan welke zijde een soldaat zich bevond, werd uiteindelijk alleen bepaald door waar zijn wieg had gestaan...
