IRONISCHE OBSERVATIES VAN EEN JOURNALIST DIE VECHT TEGEN MS
Ernst Nordholt (1964) is een geboren en getogen Groninger. Hij deed er zijn Gymnasium Alpha opleiding aan het Praedinius gymnasium en poogde daarna een academische opleiding te volgen. Na een jaar rechten en een jaar Duits en toen weer een jaar rechten was het academisch avontuur over en volgde hij een opleiding journalistiek in Kampen en Zwolle.
Zijn eerste schreden op het journalistieke pad zette hij bij het Nieuwsblad van het Noorden om na omzwervingen via KRO's Brandpunt en de Haagse Post bij De Telegraaf terecht te komen, waar hij aan de slag kon als stagiair bij het Stan Huygens journaal. Hij bleef daar hangen als freelancer en schreef de sterren van de hemel waardoor hij de krant zoveel kostte dat hij een vaste baan kreeg aangeboden.
Bij de Rotterdamse redactie deed hij een aantal jaren politieverslaggeving om in 1995 te worden ingelijfd bij de nieuwsdienst van de krant. Daar mocht hij zich aan de algemene verslaggeving wijden, met een bijzondere focus op vluchtelingen- en asielzoekersproblematiek. Hij kende alle asielzoekerscentra in heel Nederland van binnen en kwam nooit via de voordeur binnen maar altijd via een gat in het Heras-Hekwerk aan de achterzijde. Die toegang was er altijd.
In 2001 werd hij overvallen door de ziekte Multiple Sclerose. Zoals bij de meeste patiënten begon het met een oogzenuwontsteking die hem het zicht benam. Sindsdien verliep het ziekteproces de eerste tijd langzaam maar naderhand ging de achteruitgang steeds sneller. Lopen achter een rollator gaat nog net. Hij reed vroeger tachtigduizend kilometer per jaar voor zijn werk in een auto van de zaak, tegenwoordig haalt hij jaarlijks 2000 kilometer op een scootmobiel die verstrekt werd door de Gemeente Utrecht. Zijn scherpe journalistieke blik is echter nog onaangetast.
Een gebroken huwelijk maakte dat hij in een verzorgingstehuis terecht kwam waar hij nu al sinds 2014 woont. Zijn kinderen, Erik en Nadine, ziet hij een keer per week een uur. Het is een klein bestaan dat steeds kleiner wordt.......
Een aanzienlijk deel van de opbrengst van dit boek komt ten goede aan de Hersenstichting en de Stichting MS Research.
De publicatie is ook digitaal als een smartbook verkrijgbaar. Zie www.einsteinbooks
Ernst Nordholt (1964) is een geboren en getogen Groninger. Hij deed er zijn Gymnasium Alpha opleiding aan het Praedinius gymnasium en poogde daarna een academische opleiding te volgen. Na een jaar rechten en een jaar Duits en toen weer een jaar rechten was het academisch avontuur over en volgde hij een opleiding journalistiek in Kampen en Zwolle.
Zijn eerste schreden op het journalistieke pad zette hij bij het Nieuwsblad van het Noorden om na omzwervingen via KRO's Brandpunt en de Haagse Post bij De Telegraaf terecht te komen, waar hij aan de slag kon als stagiair bij het Stan Huygens journaal. Hij bleef daar hangen als freelancer en schreef de sterren van de hemel waardoor hij de krant zoveel kostte dat hij een vaste baan kreeg aangeboden.
Bij de Rotterdamse redactie deed hij een aantal jaren politieverslaggeving om in 1995 te worden ingelijfd bij de nieuwsdienst van de krant. Daar mocht hij zich aan de algemene verslaggeving wijden, met een bijzondere focus op vluchtelingen- en asielzoekersproblematiek. Hij kende alle asielzoekerscentra in heel Nederland van binnen en kwam nooit via de voordeur binnen maar altijd via een gat in het Heras-Hekwerk aan de achterzijde. Die toegang was er altijd.
In 2001 werd hij overvallen door de ziekte Multiple Sclerose. Zoals bij de meeste patiënten begon het met een oogzenuwontsteking die hem het zicht benam. Sindsdien verliep het ziekteproces de eerste tijd langzaam maar naderhand ging de achteruitgang steeds sneller. Lopen achter een rollator gaat nog net. Hij reed vroeger tachtigduizend kilometer per jaar voor zijn werk in een auto van de zaak, tegenwoordig haalt hij jaarlijks 2000 kilometer op een scootmobiel die verstrekt werd door de Gemeente Utrecht. Zijn scherpe journalistieke blik is echter nog onaangetast.
Een gebroken huwelijk maakte dat hij in een verzorgingstehuis terecht kwam waar hij nu al sinds 2014 woont. Zijn kinderen, Erik en Nadine, ziet hij een keer per week een uur. Het is een klein bestaan dat steeds kleiner wordt.......
Een aanzienlijk deel van de opbrengst van dit boek komt ten goede aan de Hersenstichting en de Stichting MS Research.
De publicatie is ook digitaal als een smartbook verkrijgbaar. Zie www.einsteinbooks
