Of het nu gaat om het financieringstekort, de problematische integratie van migranten, de wachtlijsten in de zorg, de files, de seksualisering van de samenleving, de gebrekkige rekenvaardigheid van leerkrachten in het basisonderwijs, de opwarming van de aarde, of de beroerde prestaties van Nederlandse artiesten op het Eurovisie songfestival – al jaren krijgt ‘links’ overal de schuld van. Dat links, hoewel het nooit heeft beschikt over een parlementaire meerderheid, die voor elkaar heeft gekregen, heeft alles te maken met het bestaan van een even geheim als perfide genootschap: de Linkse Kerk.
In Lang leve de Linkse Kerk plaatst Rob Hartmans de nodige vraagtekens en kanttekeningen bij dit beeld, terwijl hij tevens ingaat op de werkelijke gebreken van links, het nut van de kloof tussen burger en politiek, de relatie tussen populisme en fascisme, het debat over de Nederlandse identiteit en de prestaties en pretenties van de Nederlandse conservatieven in het afgelopen decennium. En dit alles in essays die worden gekenmerkt door een grote dosis nuchterheid, een forse eruditie en een opvallend gebrek aan misplaatste eerbied.
Rob Hartmans (1959) is historicus, journalist en vertaler. Hij publiceert regelmatig in De Groene Amsterdammer en Historisch Nieuwsblad. Eerder verschenen o.a. van hem:
Vaarwel dan! Essays over intellectuelen en hun illusies (2000)
‘Dit is een aangenaam boek om te lezen. Je steekt er veel van op over de denkers die Hartmans onder het mes neemt. Niet alleen in dit opzicht toont hij zich een waardig erfgenaam van Jacques de Kadt, de belangrijkste Nederlandse politieke denker van de twintigste eeuw. Dat geldt ook voor zijn scherpe, maar geargumenteerde conclusies. […] Daar kan men de trefzekere korzeligheid van zijn stijl bij optellen.’
Bart Tromp, Het Parool
De Groene van 1877. Geschiedenis van een dwars weekblad (2002)
‘Volhardend, scherp en kritisch speurwerk. De vaak gecompliceerde geschiedenis is bovendien mooi opgeschreven.’
H.J.A. Hofland, NRC-Handelsblad
Alleen in de wind. Een leven in de twintigste eeuw (2007)
‘Ik heb het boek met rode oortjes en in één ruk uitgelezen.’
Theodor Holman, radioprogramma Opium.
In Lang leve de Linkse Kerk plaatst Rob Hartmans de nodige vraagtekens en kanttekeningen bij dit beeld, terwijl hij tevens ingaat op de werkelijke gebreken van links, het nut van de kloof tussen burger en politiek, de relatie tussen populisme en fascisme, het debat over de Nederlandse identiteit en de prestaties en pretenties van de Nederlandse conservatieven in het afgelopen decennium. En dit alles in essays die worden gekenmerkt door een grote dosis nuchterheid, een forse eruditie en een opvallend gebrek aan misplaatste eerbied.
Rob Hartmans (1959) is historicus, journalist en vertaler. Hij publiceert regelmatig in De Groene Amsterdammer en Historisch Nieuwsblad. Eerder verschenen o.a. van hem:
Vaarwel dan! Essays over intellectuelen en hun illusies (2000)
‘Dit is een aangenaam boek om te lezen. Je steekt er veel van op over de denkers die Hartmans onder het mes neemt. Niet alleen in dit opzicht toont hij zich een waardig erfgenaam van Jacques de Kadt, de belangrijkste Nederlandse politieke denker van de twintigste eeuw. Dat geldt ook voor zijn scherpe, maar geargumenteerde conclusies. […] Daar kan men de trefzekere korzeligheid van zijn stijl bij optellen.’
Bart Tromp, Het Parool
De Groene van 1877. Geschiedenis van een dwars weekblad (2002)
‘Volhardend, scherp en kritisch speurwerk. De vaak gecompliceerde geschiedenis is bovendien mooi opgeschreven.’
H.J.A. Hofland, NRC-Handelsblad
Alleen in de wind. Een leven in de twintigste eeuw (2007)
‘Ik heb het boek met rode oortjes en in één ruk uitgelezen.’
Theodor Holman, radioprogramma Opium.
