Uit Lieve rebel rijst een ander beeld op dan Adriaan Morriën (1912-2002) van zichzelf schetste. Ten grondslag aan deze biografie liggen behalve de jarenlange omgang van de biograaf met de schrijver en zijn werk, talloze gebeurtenissen van vrienden en bekenden. In Lieve rebel schrijft Rob Molin als het ware aan zijn 'held' terug. Zijn biografie is een even bewonderend als kritisch epistel aan Morriën.
Alom erkent men Morriëns verdiensten als 'ontdekker' van thans bekende schrijvers en dichters als W.F. Hermans, Harry Mulisch, Gerard Reve, Hans Lodeizen en Jan Hanlo. Er waren er zo veel meer, zo blijkt uit deze biografie. Ook Morriëns invloed op de Duitse literatuur van kort na de oorlog moet niet worden onderschat, evenals zijn betekenis voor de propaganda van het buitenlandse boek in Nederland. Hij stond in contact met schrijvers van Die Gruppe 47 als Heinrich Böll, Günter Grass en Martin Walser. Daarnaast komen zijn inspirerend meesterschap als vertaler en zijn activistische rol in het Actie-Comité Schrijversprotest (en zonder dat Actie-Comité zou er geen Fond voor de Letteren zijn geweest) en binnen de Vereniging van Letterkundigen aan de orde.
Als kind van de jaren zestig rebelleerde de sensuele Morriën tegen het calvinistische syndroom van zijn jeugd. Anders dan uit zijn werk naar voren komt, heeft Morriën zich evenwel nooit kunnen losmaken van zijn gereformeerde milieu. Zijn 'immorele' levenswandel, zo laat Molin zien, was een felle reactie op zijn christelijke opvoeding, een gevecht om vrijheid waaraan tijdens zijn leven geen einde kwam.
Alom erkent men Morriëns verdiensten als 'ontdekker' van thans bekende schrijvers en dichters als W.F. Hermans, Harry Mulisch, Gerard Reve, Hans Lodeizen en Jan Hanlo. Er waren er zo veel meer, zo blijkt uit deze biografie. Ook Morriëns invloed op de Duitse literatuur van kort na de oorlog moet niet worden onderschat, evenals zijn betekenis voor de propaganda van het buitenlandse boek in Nederland. Hij stond in contact met schrijvers van Die Gruppe 47 als Heinrich Böll, Günter Grass en Martin Walser. Daarnaast komen zijn inspirerend meesterschap als vertaler en zijn activistische rol in het Actie-Comité Schrijversprotest (en zonder dat Actie-Comité zou er geen Fond voor de Letteren zijn geweest) en binnen de Vereniging van Letterkundigen aan de orde.
Als kind van de jaren zestig rebelleerde de sensuele Morriën tegen het calvinistische syndroom van zijn jeugd. Anders dan uit zijn werk naar voren komt, heeft Morriën zich evenwel nooit kunnen losmaken van zijn gereformeerde milieu. Zijn 'immorele' levenswandel, zo laat Molin zien, was een felle reactie op zijn christelijke opvoeding, een gevecht om vrijheid waaraan tijdens zijn leven geen einde kwam.
