Er is moed voor nodig om oud te durven worden. En al helemaal in het literaire duivelskringetje. Alle clichés zijn namelijk waar, maar je moet ze helaas zelf doorleven. Zonder schrijvers, en vooruit ook zonder dichters, zou de wereld een woestijn zijn. Maar zouden soms de eenzame duinen – droog, wreed, maar duidelijk – niet te prefereren zijn boven de zompige vaderlandse moerasgronden? Mag ik, uw ernstig gebrekkige, eerder bedelaar dan vorst, mijn stok voor slechtzienden aanbieden om u uit het drijfzand te trekken? Welkom in het (Nederlandse en Belgische) Koninkrijk der Letteren. De inktslaaf die oorspronkelijk van 2012 tot en met 2014 de rondleiding verzorgde, heb ik, met enige huiver, voor de gelegenheid opgesloten in de kelder. Na het uitpersen van de citroen werpt men spijtig genoeg de schil weg.
De goede verstaander begrijpt dat het eigenlijk in dit boekwerk gaat om de tussendoortjes (vooral achterin), over liefde, verlangen, weemoed, spijt – de ware hel op aarde – de dood en andere luchtige thema’s. Ik ben geen pachter van de wijsheid. Zou slechts graag zien dat het in het boekenvak weer voornamelijk over de inhoud gaat. Wat een goede tekst vermag te doen met een mens. En zo.
Bauer maakt vrienden bevat de columns die Guus Bauer - alias De Inktslaaf - tussen 2012 en 2014 schreef voor het literair weblog Tzum.
