De zevenjarige Lizzy maakt zich onzichtbaar om haar depressieve moeder te ontlasten. Gelijktijdig verwacht haar vader, de coach/psycholoog, dat ze ‘iets wórdt en boven de massa uitstijgt.’ Een onmogelijke combinatie, zo lijkt het. Maar Lizzy improviseert en het lijkt haar al struikelend te lukken. Dan gaat het mis; haar moeder springt tijdens Lizzy’s zwemles van een naastgelegen flatgebouw. Alles lijkt verloren, want hoe moet je verder als achtjarige zonder moeder en met een vader die het ook niet meer weet maar wiens beroep het is om adviezen te geven aan anderen, die het ook niet weten? Is er nog wel een kans voor Lizzy om iets te wórden, of ligt haar lot onwrikbaar vast en rest haar niks anders dan dezelfde weg als haar moeder af te leggen?
