Mango, salsa & socialismo. Een dag op Cuba

Cuba is in.
Het Caribische eiland oefent een grote aantrekkingskracht uit op drommen toeristen, journalisten, reizigers, en muziek- en sigarenliefhebbers uit alle windstreken. Het beeld dat we achteraf voorgeschoteld krijgen van het eiland is er meestal een van een straatarme bevolking die met gekruiste armen de dood van Castro afwacht.
Cuba is echter niet in één oogopslag te vatten. Het blijkt een land met een uiterst complexe realiteit waarbij jaren nodig zijn om als buitenstaander iets van de gelaagde Cubaanse leefwereld te begrijpen. De vele onthullende werken en snel bijeengeharkte analyses die bij ons op de markt komen, brachten de auteur ertoe om na drie jaar wonen en werken op de Cubaanse groene krokodil een beeld te schetsen van hoe het land voor hem écht is. In de loop van zijn verblijf werd duidelijk dat Cuba niet zwart-wit ís, net zo min als zijn bevolking.
Het werd geen politiek-sociale uiteenzetting. De auteur kiest voor één dag uit zijn bestaan op Cuba. Een dag waarin op zich eigenlijk niet zoveel gebeurt. Op het eerste gezicht. Liftend door de bergen van Pinar strandt hij in een onooglijk dorpje samen met een dwarsdoorsnede van de Cubaanse bevolking. Drie generaties Cubanen discussiëren, praten, lachen en hebben hun eigen mening over het verleden en het heden van hun veelbesproken vaderland. De auteur luistert, leert bij, dient soms als katalysator tijdens de gesprekken. Het verhaal laat ons uiteindelijk kennis maken met het Cuba van de alledaagse man, vaak een schril contrast met het politieke thema Cuba dat te pas en te onpas ten tonele wordt gevoerd wanneer het de internationale gemeenschap goed uitkomt.