Winnaar Premio Altazor, nominatie Premio las Américas, nominatie Prix Médicis étranger.
'Terwijl de volwassenen elkaar vermoordden of dood waren, zaten wij in een hoekje tekeningen te maken. Terwijl het land ten onder ging, leerden wij praten, lopen, servetten tot een bootje of een vliegtuigje vouwen. Terwijl de roman plaatsvond, speelden wij verstoppertje, leerden wij hoe we konden verdwijnen.'
In Manieren om naar huis terug te keren, zijn langverwachte derde roman, laat Alejandro Zambra een generatie aan het woord die in 'de roman van de ouders' opgroeit. Een generatie van kinderen die lange tijd geloofden dat zij als 'secundaire personages' geen rol van betekenis hadden in het groteske zwart-witverhaal van de Latijns-Amerikaanse geschiedenis met haar dictators en onderdrukten.
Zambra wisselt in deze roman tussen de hilarische, ontroerende stem van een jongetje van negen, en de liefdevolle, berustende stem van een jonge schrijver, die veel van de auteur wegheeft. En zo vertelt hij in verschillende versies het verhaal van zijn generatie, en komt erachter dat niets is wat het lijkt, dat niemand onschuldig is, en dat het terugroepen van een verloren generatie niet simpelweg gaat door je af te zetten tegen je ouders, maar dat je daarvoor ook je eigen falen genadeloos bloot hoort te leggen.
Met Manieren om naar huis terug te keren maakt Alejandro Zambra de hooggespannen verwachtingen helemaal waar.
'Terwijl de volwassenen elkaar vermoordden of dood waren, zaten wij in een hoekje tekeningen te maken. Terwijl het land ten onder ging, leerden wij praten, lopen, servetten tot een bootje of een vliegtuigje vouwen. Terwijl de roman plaatsvond, speelden wij verstoppertje, leerden wij hoe we konden verdwijnen.'
In Manieren om naar huis terug te keren, zijn langverwachte derde roman, laat Alejandro Zambra een generatie aan het woord die in 'de roman van de ouders' opgroeit. Een generatie van kinderen die lange tijd geloofden dat zij als 'secundaire personages' geen rol van betekenis hadden in het groteske zwart-witverhaal van de Latijns-Amerikaanse geschiedenis met haar dictators en onderdrukten.
Zambra wisselt in deze roman tussen de hilarische, ontroerende stem van een jongetje van negen, en de liefdevolle, berustende stem van een jonge schrijver, die veel van de auteur wegheeft. En zo vertelt hij in verschillende versies het verhaal van zijn generatie, en komt erachter dat niets is wat het lijkt, dat niemand onschuldig is, en dat het terugroepen van een verloren generatie niet simpelweg gaat door je af te zetten tegen je ouders, maar dat je daarvoor ook je eigen falen genadeloos bloot hoort te leggen.
Met Manieren om naar huis terug te keren maakt Alejandro Zambra de hooggespannen verwachtingen helemaal waar.
