Mary Bryant behoorde tot de eerste groep 'convicts'- veroordeelden - die in 1787 naar Australië werd verbannen, het nieuwe werelddeel waarheen Engeland zijn misdadigers, prostituees en geestelijk gestoorden deporteerde. Na een slopende zeereis van twee maanden komen de mannen en vrouwen in de strafkolonie aan, een afgrijselijk oord dat Mary ten koste van alles wil ontvluchten. Wat dan volgt is een ongelooflijk, welhaast barbaars avontuur. Roeiend en zeilend , in een open boot, leggen de vluchtelingen een afstand af van meer dan 3200 mijl. Geteisterd door stormen, gekweld door honger en dorst en achtervolgd door inheemsen slagen zij erin, niet in het minst door Mary's onblusbare levensdrang (Nederlands) Timor te bereiken. Daar slaat het noodlot wederom toe: De vluchtelingen worden naar Batavia gebracht en opgesloten. Het begin van een nieuwe lijdensweg, waarbij Mary haar man en kinderen verliest. Zij heeft dan alles verloren. Ook haar zo duur gekochte vrijheid, want in Engeland wacht haar de galg.............
