Dit boek vertelt het levensverhaal van Maurice Dequeecker, zoon van een tolbeambte en kleinzoon van een klompenmaker en een IJslandvaarder-paardenvisser. Maurice werd onderwijzer en leraar. Tijdens het Interbellum richtte hij Natuurvriendenhuizen op en verdedigde hij de belangen van gedupeerde kleine eigenaars van woningen in Deurne.
Samen met Lode Craeybeckx werd Dequeecker in 1933 als nieuw lid van de gemeenteraad van Deurne verkozen. De wet op het betaald verlof uit 1936 maakte van hem de organisator van “Vakantievreugde”.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog nam hij de zorg voor zwakke en hongerlijdende kinderen op zich en speelde hij een niet te onderschatten rol in de distributie van de socialistische sluikpers. Zijn grondige analyse "Vrijetijdsbesteding van de moderne mens" werd in 1944 gepubliceerd dankzij Camille Huysmans.
Maurice Dequeecker was gedurende 28 jaar burgemeester van Deurne, de grootste randgemeente van Antwerpen, en bijzonder populair. Hij leidde een homogeen socialistisch college sedert 1954 en stond vanaf 1977 aan het hoofd van een BSP-CVP coalitiecollege. In 1979 zette hij de bouw door van sociale woningen op de Arena-weide, ondanks de enorme hetze die daartegen werd gecreëerd. Dequeecker had ook een duidelijke visie op de te voorziene nadelige gevolgen van de Antwerpse gemeentefusie uit 1983.
De negen jaar die hij in de Senaat doorbracht, vormden dikwijls een verlengstuk van zijn gemeentelijke bekommernissen en ervaringen met lokaal werk. In 1983 werd hij ereburgemeester. Dequeecker wijdde zich onder meer aan de uitbouw van het onderwijs in Deurne, maar had ook een ruime belang stelling voor kunst, moderne architectuur, decoratie en stedenbouw. De realisatie van het nieuwe gemeentehuis van Deurne is hiervan het meest sprekende symbool.
Hij bleef steeds gekenmerkt door een blijvende verbondenheid met zijn West-Vlaamse origine, met zijn familie en met de kleine man. Naast Dequeeckers persoonlijke geschiedenis komt ook het conflict tussen Camille Huysmans en Rik de Man, dat Dequeecker als tijdgenoot van beiden uitermate boeide, als toemaatje aan bod in een apart hoofdstuk.
48 illustraties vervolledigen het boek.
Samen met Lode Craeybeckx werd Dequeecker in 1933 als nieuw lid van de gemeenteraad van Deurne verkozen. De wet op het betaald verlof uit 1936 maakte van hem de organisator van “Vakantievreugde”.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog nam hij de zorg voor zwakke en hongerlijdende kinderen op zich en speelde hij een niet te onderschatten rol in de distributie van de socialistische sluikpers. Zijn grondige analyse "Vrijetijdsbesteding van de moderne mens" werd in 1944 gepubliceerd dankzij Camille Huysmans.
Maurice Dequeecker was gedurende 28 jaar burgemeester van Deurne, de grootste randgemeente van Antwerpen, en bijzonder populair. Hij leidde een homogeen socialistisch college sedert 1954 en stond vanaf 1977 aan het hoofd van een BSP-CVP coalitiecollege. In 1979 zette hij de bouw door van sociale woningen op de Arena-weide, ondanks de enorme hetze die daartegen werd gecreëerd. Dequeecker had ook een duidelijke visie op de te voorziene nadelige gevolgen van de Antwerpse gemeentefusie uit 1983.
De negen jaar die hij in de Senaat doorbracht, vormden dikwijls een verlengstuk van zijn gemeentelijke bekommernissen en ervaringen met lokaal werk. In 1983 werd hij ereburgemeester. Dequeecker wijdde zich onder meer aan de uitbouw van het onderwijs in Deurne, maar had ook een ruime belang stelling voor kunst, moderne architectuur, decoratie en stedenbouw. De realisatie van het nieuwe gemeentehuis van Deurne is hiervan het meest sprekende symbool.
Hij bleef steeds gekenmerkt door een blijvende verbondenheid met zijn West-Vlaamse origine, met zijn familie en met de kleine man. Naast Dequeeckers persoonlijke geschiedenis komt ook het conflict tussen Camille Huysmans en Rik de Man, dat Dequeecker als tijdgenoot van beiden uitermate boeide, als toemaatje aan bod in een apart hoofdstuk.
48 illustraties vervolledigen het boek.
