In het voorjaar van 2006 gingen in Antwerpen twee schrijfprojecten van start. Eén met daders en één met slachtoffers van ernstige misdrijven. Beide groepen werden gestimuleerd om de eigen ervaringen, belevingen en visies op misdrijven en de afhandeling ervan aan het papier toe te vertrouwen. Dit gebeurde onder leiding van twee professionele schrijvers, Hilde Droogné en Daniel Billiet. Unesco Centrum Vlaanderen en Antwerpen Boekenstad bundelden deze teksten.
Het resultaat, "Mijn gedachten zijn mijn tralies," raakt en stemt tot nadenken.
"Het malende denken van die mij onbekende slachtoffers en van die mij onbekende gevangenen had ook bij mij een niet te stoppen gedachtemolen op gang gebracht. (...) Ik betrapte me erop dat nogal wat kronkels uit dat boek voorgoed in mijn geheugen gebeiteld zitten. (...) Als literatuur moet raken om goed te zijn, dan is dit goede literatuur." - Erik Vlaminck
Dit boek kwam er dankzij de samenwerking tussen de gevangenis van Antwerpen, De Rode Antraciet vzw, Antwerpen Boekenstad, Unesco Centrum Vlaanderen en EPO.
Het resultaat, "Mijn gedachten zijn mijn tralies," raakt en stemt tot nadenken.
"Het malende denken van die mij onbekende slachtoffers en van die mij onbekende gevangenen had ook bij mij een niet te stoppen gedachtemolen op gang gebracht. (...) Ik betrapte me erop dat nogal wat kronkels uit dat boek voorgoed in mijn geheugen gebeiteld zitten. (...) Als literatuur moet raken om goed te zijn, dan is dit goede literatuur." - Erik Vlaminck
Dit boek kwam er dankzij de samenwerking tussen de gevangenis van Antwerpen, De Rode Antraciet vzw, Antwerpen Boekenstad, Unesco Centrum Vlaanderen en EPO.
