Dit is een persoonlijk verhaal over leven met ADHD.
Aan het hebben van ADHD kunnen leuke en positieve kanten zitten,
maar voor mij persoonlijk is de uitwerking ervan vernietigend geweest. En dat is-ie nog steeds.
Van buiten lijkt alles rustig, maar in mij heb ik altijd strijd.
Met mezelf en met de mensen om mij heen. De ADHD is altijd aanwezig, maar niet altijd zichtbaar.
En niet altijd voelbaar. Mijn emoties bouwen zich van binnen langzaam op. Tot een storm.
Tot een wervelwind. Die iedereen op zijn pad meesleurt en alleen maar brokstukken achterlaat.
Dit boek beschrijft mijn leven vanaf de lagere school tot mijn 49ste levensjaar.
Het vertelt hoe ADHD mijn jeugd heeft beïnvloed en welke uitwerking dat heeft op de
rest van mijn leven. Het laat zien hoe al mijn mooie herinneringen overschaduwd worden door mijn ADHD.
Hoe ik elke keer uiteindelijk weer kapot maak wat ik heb, hoe ik de vrouw waarvan ik hou verlies en mijn gezin uiteen drijf.
ADHD is voor iedereen anders, en hoe mooi mijn leven ‘met’ soms ook kan zijn, uiteindelijk verlies ik altijd van mijn ADHD.
“DE HERINNERING BLIJFT AAN DIE CLOWN MET ZIJN LACH
HIJ HEEFT ALLES GEGEVEN TOT DE LAATSTE DAG
NIEMAND KENDE DE PIJN VAN ZIJN STILLE VERDRIET
WANT ER WAS OP HET EINDE NIEMAND DIE HIJ VERLIET”
De clown, Ben Cramer
Aan het hebben van ADHD kunnen leuke en positieve kanten zitten,
maar voor mij persoonlijk is de uitwerking ervan vernietigend geweest. En dat is-ie nog steeds.
Van buiten lijkt alles rustig, maar in mij heb ik altijd strijd.
Met mezelf en met de mensen om mij heen. De ADHD is altijd aanwezig, maar niet altijd zichtbaar.
En niet altijd voelbaar. Mijn emoties bouwen zich van binnen langzaam op. Tot een storm.
Tot een wervelwind. Die iedereen op zijn pad meesleurt en alleen maar brokstukken achterlaat.
Dit boek beschrijft mijn leven vanaf de lagere school tot mijn 49ste levensjaar.
Het vertelt hoe ADHD mijn jeugd heeft beïnvloed en welke uitwerking dat heeft op de
rest van mijn leven. Het laat zien hoe al mijn mooie herinneringen overschaduwd worden door mijn ADHD.
Hoe ik elke keer uiteindelijk weer kapot maak wat ik heb, hoe ik de vrouw waarvan ik hou verlies en mijn gezin uiteen drijf.
ADHD is voor iedereen anders, en hoe mooi mijn leven ‘met’ soms ook kan zijn, uiteindelijk verlies ik altijd van mijn ADHD.
“DE HERINNERING BLIJFT AAN DIE CLOWN MET ZIJN LACH
HIJ HEEFT ALLES GEGEVEN TOT DE LAATSTE DAG
NIEMAND KENDE DE PIJN VAN ZIJN STILLE VERDRIET
WANT ER WAS OP HET EINDE NIEMAND DIE HIJ VERLIET”
De clown, Ben Cramer
