In Nederland checken zo’n twee miljoen mensen regelmatig in bij Motel Migraine: een plek waar je liever niet komt, maar waar je na lang onderweg zijn toch strandt omdat je niet verder kunt. Een onaangenaam verblijf waar je jezelf eenzaam schuilhoudt totdat het vluchten erop zit. Even verderop klinkt gelach. Voetstappen. Gerommel aan de deur. Die zit toch echt op slot. Room for one. Zou iemand weten dat ik hier ben? Tijd om verder onder de dekens te kruipen, ver weg van de gewone wereld.
Deze twee miljoen migrainepatiënten vallen onder de maar liefst 3,5 miljoen mensen in totaal die geregeld te gast zijn bij Hotel Hoofdpijn. Dat is maar liefst 20 procent van onze bevolking: allemaal gestreste zenuwpezen die de hoofdpijn met hun overdreven gepieker en perfectionisme over zichzelf afroepen, toch?
Spoiler alert: nee, niet! Natúúrlijk niet – zou je zeggen. Toch stuiten veel hoofdpijnpatiënten op enig moment tegen een muur van cynisme, onbegrip en ongeduld. Op hun werk, op de verjaardag van hun neefje, op zonvakantie met vrienden. Er is altijd wel iemand die dé oplossing heeft: gewoon wat minder piekeren, gewoon een tijdje geen koffie, gewoon wat meer sporten; gewoon, gewoon, gewoon. Herkenbaar? Misschien is het dan tijd om hen dit boek te laten lezen. En ben je zelf migraine- of hoofdpijnpatiënt? Grote kans dat dit boek een (pijnlijk) feest van herkenning is.
Karen Span studeerde Tekst en Communicatie aan de Universiteit van Amsterdam en werkt als zelfstandig tekstschrijver en communicatieadviseur met haar bureau ZINNIGS tekst & communicatie. Ze woont samen met Peter en hun twee kinderen in de Kop van Noord-Holland. Sinds haar vijftiende heeft ze regelmatig last van migraine en andere hoofdpijn.
