Romanschrijver Erwin Mortier en fotografe Lieve Blancquaert zochten een aantal minderjarige vluchtelingen op in opvangcentra meisjes en jongens uit hun vaderland verdreven, zonder familie, zonder vrienden en kennissen, alleen in een onbekende en niet zelden vijandige wereld, die wij graag `de onze noemen. Hun verhalen, trauma s, frustraties en verlangens zijn stuk voor stuk aangrijpend, temeer omdat Erwin Mortier ze zonder commentaar optekent, direct, nu eens rauw en dan weer met een eigen poëtische ondertoon. Lieve Blancquaert maakte er schitterende foto s bij. Niemand weet dat ik een mens ben toont aangrijpende getuigenissen van de verdoemden van onze tijd.
