Ten tijde van Jezus van Nazareth verscheen eveneens Apollonius van Tyana. Beide Groten hadden hun eigen taak in de wereld. Waar Jezus tot de massa sprak, in gelijkenissen en over dingen die nog komen moesten, daar predikte Apollonius meer speciaal tot hen die aan directe bevrijding toe waren. Jan van Rijckenborgh heeft hier enige teksten van Apollonius van Tyana voor ons toegankelijk gemaakt. En wat de moderne mens bij het lezen opvalt, is dat men in die dagen de dingen zeer compact wist te beschrijven; dat men met weinig woorden een enorme diepte aan begrip wist over te brengen. Uit de commentaren van Jan van Rijckenborgh blijkt dat de ogenschijnlijk duistere teksten van Apollonius een helder licht uitstralen, zo intens, dat het tot in onze tijd onverminderd weet door te dringen. Net als Jezus legde Apollonius het zwaartepunt van zijn leer in de wedergeboorte van de ziel en haar terugkeer tot in de goddelijke orde. De dag Gods, die schijnt in de duisternis, zoals men de titel zou kunnen vertalen, wordt verdeeld in twaalf 'uren', waarvan elk uur één gesluierde aanwijzing bevat tot verwerkelijking van het grote doel. J. van Rijckenborgh ontraadselt de beeldspraak van het Nuctemeron en voert zijn lezers op een ontdekkingsreis door deze twaalf magische uren: de klassieke aspecten van de goddelijke wording. Ze betreffen niet alleen de bevrijding van de enkele mens uit zijn aardse gevangenschap, maar betrekken de hele schepping in deze verlossingsgang.
