'Zien is geloven,' zei Thomas Bos toen hij nieuwe gebrandschilderde ramen maakte voor de plaatselijke kerk. Thomas had een discussie met zijn vrouw over de wreedheid die Jezus tijdens Zijn kruisiging moest ondergaan. Door een ongelukje kwam er bloed van Thomas in de pigmentverf terecht waarmee hij de ramen beschilderde. Toen Thomas in het volle zonlicht stond dat door de nieuwe kerkramen scheen, bevond hij zich plotseling in de echte kruisweg van Jezus en belande in een paar rare situaties. Niemand geloofde hem toen hij vertelde wat hij had meegemaakt. Het enige tastbare bewijs was een grote houtsplinter die in zijn hand zat en een paar oude Latijnse en Hebreeuwse woorden. Zijn eigen (on)geloof werd op de proef gesteld, nadat Jezus tegen hem had gesproken; iemnoe bie, (geloof in mij).
