Karen Horney (1885-1952) geldt als een der origineelste en invloedrijkste denkers over de moderne psychologie. Zij behoorde tot de eerste vrouwelijke psychoanalytici ter wereld en wordt gezien als grondlegster van de feministische psychologie. Haar faam als scherpzinnig en ook kritisch pleitbezorgster van de psychoanalyse steeg snel, zeker nadat ze een met de leer van Freud aanzienlijk contrasterende visie had ontwikkeld.
Zo stelde Horney dat psychische problematiek niet in de eerste plaats wordt veroorzaakt door trauma’s uit de kindertijd, maar door verstoorde relaties met anderen en met het eigen zelf. In 1932 emigreerde ze vanuit Duitsland naar de Verenigde Staten, waar ze meer en meer afstand nam van de oude freudiaanse orthodoxie en haar aandacht richtte op de relatie tussen cultuur en karakterstructuur, en op de psychologie van de vrouw.
In haar klassiek geworden «Onze innerlijke conflicten» schetst ze hoe persoonlijkheidsstoornissen, angsten en neurotische problemen mede ontstaan door de ontkenning en verdringing van de innerlijke conflicten waarin de moderne mens verstrikt is geraakt. Bovendien doorbreekt Horney met dit werk het freudiaanse pessimisme over de therapie van neurosen en wijst ze een constructieve weg uit de problematiek. Dit boek vormt zo een fundament onder haar visie dat de mens geen slachtoffer is van blinde driften, maar in staat is zelf te werken aan zijn problemen.
Met onverminderde overtuigingskracht stelt ze dat iedereen zowel het verlangen als de capaciteit bezit zichzelf te ontplooien als een volwaardig individu. Horneys conclusie heeft nog niets aan belang ingeboet: «Ik geloof dat de mens kan veranderen en dat hij dit vermogen behoudt zolang hij leeft.»
«Helder, zorgvuldig en nog altijd essentieel voor een ieder die mensen wil begrijpen.» – Psychology Today
«Dit belangrijke werk van Horney biedt voor iedereen in de geestelijke gezondheidszorg een arsenaal aan praktische kennis en nuchter inzicht.» – Socialmedicininsk Tidskrift
Zo stelde Horney dat psychische problematiek niet in de eerste plaats wordt veroorzaakt door trauma’s uit de kindertijd, maar door verstoorde relaties met anderen en met het eigen zelf. In 1932 emigreerde ze vanuit Duitsland naar de Verenigde Staten, waar ze meer en meer afstand nam van de oude freudiaanse orthodoxie en haar aandacht richtte op de relatie tussen cultuur en karakterstructuur, en op de psychologie van de vrouw.
In haar klassiek geworden «Onze innerlijke conflicten» schetst ze hoe persoonlijkheidsstoornissen, angsten en neurotische problemen mede ontstaan door de ontkenning en verdringing van de innerlijke conflicten waarin de moderne mens verstrikt is geraakt. Bovendien doorbreekt Horney met dit werk het freudiaanse pessimisme over de therapie van neurosen en wijst ze een constructieve weg uit de problematiek. Dit boek vormt zo een fundament onder haar visie dat de mens geen slachtoffer is van blinde driften, maar in staat is zelf te werken aan zijn problemen.
Met onverminderde overtuigingskracht stelt ze dat iedereen zowel het verlangen als de capaciteit bezit zichzelf te ontplooien als een volwaardig individu. Horneys conclusie heeft nog niets aan belang ingeboet: «Ik geloof dat de mens kan veranderen en dat hij dit vermogen behoudt zolang hij leeft.»
«Helder, zorgvuldig en nog altijd essentieel voor een ieder die mensen wil begrijpen.» – Psychology Today
«Dit belangrijke werk van Horney biedt voor iedereen in de geestelijke gezondheidszorg een arsenaal aan praktische kennis en nuchter inzicht.» – Socialmedicininsk Tidskrift
