Vijfenzeventig jaar profronde van Made.
Waar een dorp groot in en door kan zijn.
Op zondag 21 september 1941 werd de eerste ronde verreden. De Duitse bezetting hielp een handje mee en zette het wielrennen in als propaganda. Made lag echter niet aan doorgaande wegen en was daarom benauwd voor het uitblijven van de komst van de beroepsrenners. De plaatselijke toprenner Cees Joosen bracht uitkomst en zorgde door een persoonlijke lobby dat zijn collega's in Made de strijd met elkaar aangingen. Kees Pellenaars trok aan het langste eind. Een nieuwe koers was geboren en ieder was er vol lof over. In de daarop volgende jaren was Made steeds weer een stapje voor op de anderen. Zo werd er voor het eerst een betaalde fietsenstalling (voor bezoekers) gecreëerd en gingen de opbrengsten naar een goed doel: het Wit-Gele kruis. Verder werd er geld ingezameld voor de grafzerk van een noodlottig gevallen jeugdrenner, en werd er in het kader van vermakelijkheidsbelasting een gulden toegang gevraagd. Grote renners hebben er gewonnen, wat te denken van Gerrit Voorting, Peter Post, Gerrie Knetemann, Jan Raas, Johan Museeuw, Tom Boonen, Mark Cavendish en Niki Terpstra. In de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw telde West-Brabant misschien wel tachtig criteriums, meer dan zeventig zijn er verdwenen, maar die van Made is er nog altijd. Misschien ligt het aan de gemoedelijkheid, het hardwerkend comité dat als een team fungeert, een welwillende gemeente, gratis toegang of aan de zegeningen van de pastoor. U leest het in vijfenzeventig jaar profronde van Made.
Het boek Profronde van Made telt 116 pagina's en vele onuitgegeven foto's.
Waar een dorp groot in en door kan zijn.
Op zondag 21 september 1941 werd de eerste ronde verreden. De Duitse bezetting hielp een handje mee en zette het wielrennen in als propaganda. Made lag echter niet aan doorgaande wegen en was daarom benauwd voor het uitblijven van de komst van de beroepsrenners. De plaatselijke toprenner Cees Joosen bracht uitkomst en zorgde door een persoonlijke lobby dat zijn collega's in Made de strijd met elkaar aangingen. Kees Pellenaars trok aan het langste eind. Een nieuwe koers was geboren en ieder was er vol lof over. In de daarop volgende jaren was Made steeds weer een stapje voor op de anderen. Zo werd er voor het eerst een betaalde fietsenstalling (voor bezoekers) gecreëerd en gingen de opbrengsten naar een goed doel: het Wit-Gele kruis. Verder werd er geld ingezameld voor de grafzerk van een noodlottig gevallen jeugdrenner, en werd er in het kader van vermakelijkheidsbelasting een gulden toegang gevraagd. Grote renners hebben er gewonnen, wat te denken van Gerrit Voorting, Peter Post, Gerrie Knetemann, Jan Raas, Johan Museeuw, Tom Boonen, Mark Cavendish en Niki Terpstra. In de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw telde West-Brabant misschien wel tachtig criteriums, meer dan zeventig zijn er verdwenen, maar die van Made is er nog altijd. Misschien ligt het aan de gemoedelijkheid, het hardwerkend comité dat als een team fungeert, een welwillende gemeente, gratis toegang of aan de zegeningen van de pastoor. U leest het in vijfenzeventig jaar profronde van Made.
Het boek Profronde van Made telt 116 pagina's en vele onuitgegeven foto's.
