Mijn ghostwriter was alvast aan mijn autobiografie begonnen. Ik protesteerde dat ik nog nooit iets had meegemaakt, maar dat maakte niet uit. Hij zou wel wat verzinnen. Daarbij ging het ook niet om de inhoud, maar om de stijl. Stijl was alles. Ik moest er bijvoorbeeld de boeken van Zus en Zo maar eens op nalezen, daarin gebeurde ook nooit wat en toch behoorden ze onmiskenbaar tot de hoogtepunten van de Nederlandse literatuur. Het zei me allemaal niet zo veel, maar ik was duidelijk in goede handen. Ik kon haast niet wachten het allemaal nog eens groots en meeslepend terug te lezen.
