Barney Agerbeek (1948) werd geboren in Surabaya en vertrok in 1952 met zijn ouders naar Rotterdam. Tijdens zijn lange, internationale bankloopbaan woonde en werkte hij in de negentiger jaren vierenhalf jaar in Indonesië.
In deze verhalenbundel beschrijft hij zijn herinneringen aan Batavia en Rotterdam en ook de hernieuwde kennismaking met Indonesië decennia later. Niet alles is wat het lijkt in dit land van de wajang, van het schimmenspel. Een 'ja' kan 'nee' betekenen en gezichtsverlies is onvergeeflijk. Voor een westerling is de oosterse ziel moeilijk te lezen, alsof er een hek omheen staat. En al komt de schrijver in zijn geboorteland en als Indo dichtbij dat hek, toch staat hij aan de buitenkant.
Met scherpe pen beschrijft Agerbeek welke strapatsen noodzakelijk zijn om onder die omstandigheden zaken te doen. Sober en poëtisch legt hij levensverhalen vast, gaat voorbij aan de anekdote en toont dat wat hem trof in de mensen die hij ontmoette. Zo lezen we over ondernemers, kunstenaars in Indonesië en Nederland, een saxofoniste uit Estland en een alleenstaande moeder en zakenvrouw in Jakarta. Schaduw van schijn gunt ons een blik op het leven van de puissant rijken en van hen die in de kampongs van Jakarta wonen.
Hans van den Bergh: 'De gevarieerde observaties tijdens zijn tweede verblijf in Indonesië en daarna zijn van bijzonder psychologisch zo niet antropologisch belang.'
Herman Vuijsje: 'Agerbeek is vertrouwd met de positie van buitenstaander en observeert. Zijn verhalen zijn zonder ophef geschreven en laten je niet los.'
In deze verhalenbundel beschrijft hij zijn herinneringen aan Batavia en Rotterdam en ook de hernieuwde kennismaking met Indonesië decennia later. Niet alles is wat het lijkt in dit land van de wajang, van het schimmenspel. Een 'ja' kan 'nee' betekenen en gezichtsverlies is onvergeeflijk. Voor een westerling is de oosterse ziel moeilijk te lezen, alsof er een hek omheen staat. En al komt de schrijver in zijn geboorteland en als Indo dichtbij dat hek, toch staat hij aan de buitenkant.
Met scherpe pen beschrijft Agerbeek welke strapatsen noodzakelijk zijn om onder die omstandigheden zaken te doen. Sober en poëtisch legt hij levensverhalen vast, gaat voorbij aan de anekdote en toont dat wat hem trof in de mensen die hij ontmoette. Zo lezen we over ondernemers, kunstenaars in Indonesië en Nederland, een saxofoniste uit Estland en een alleenstaande moeder en zakenvrouw in Jakarta. Schaduw van schijn gunt ons een blik op het leven van de puissant rijken en van hen die in de kampongs van Jakarta wonen.
Hans van den Bergh: 'De gevarieerde observaties tijdens zijn tweede verblijf in Indonesië en daarna zijn van bijzonder psychologisch zo niet antropologisch belang.'
Herman Vuijsje: 'Agerbeek is vertrouwd met de positie van buitenstaander en observeert. Zijn verhalen zijn zonder ophef geschreven en laten je niet los.'
