Het overlegsysteem is na de Tweede Wereldoorlog uitgegroeid tot een basispijler van de Westeuropese democratieën. België, dat alle lof krijgt om zijn 'typisch' overlegsysteem is daarvan een goede illustratie. In dit werk worden de wortels van de Belgische overlegeconomie blootgelegd. Ze zijn te vinden in de woelige jaren na de Eerste Wereldoorlog in het corporatisme uit de jaren dertig en in de verschillende blauwdrukken, die vanaf 1942 werden opgesteld, om de naoorlogse arbeidsverhoudingen vorm te geven. Veel aandacht gaat uit naar de periode van de wederopbouw na de Tweede Wereld- oorlog en de vroege jaren vijftig toen de basisstructuren van het overleg uitgetekend werden. In een afsluitend hoofdstuk worden de krachtlijnen geschetst van de aftakeling van het overleg na de crisis van de jaren zeventig. Een centraal aandachtspunt in het boek is de specificiteit van het Belgisch overlegmodel, dat geïllustreerd wordt aan de hand van een vergelijking met het buitenland, in de eerste plaats met Nederland.
