Het spel is voor kinderen in de prepubertijd een belangrijk medium. Via spel doen ze nieuwe ervaringen op, hun leer- en oefenproces intensiveert en ze leren gebeurtenissen op waarde schatten. In een therapeutisch proces kan deze goed bij kinderen passende manier van leren worden gebruikt als aanvulling op cognitieve gedragstherapie.
Na een introductie tot het spel en de speltherapie laat Silvia Höfer zien hoe het begeleid individueel spel kan worden verweven met het therapeutisch proces. De auteur verduidelijkt de toepassing van het begeleid individueel spel binnen de gedragstherapeutische behandeling van kinderen en jeugdigen aan de hand van vele praktijkvoorbeelden, dialogen tussen psychotherapeut en cliënt, foto's en tabellen.
De eerste twee hoofdstukken in Speltherapie vormen een inleiding op het thema spel vanuit ontwikkelingspsychologisch, neurobiologisch en spelpsychologisch perspectief en leggen daarmee een belangrijke basis voor de speltherapeutische praktijk binnen de gedragstherapie. In hoofdstuk 3 worden vervolgens de traditionele speltherapeutische methoden gepresenteerd die gebruikt worden bij het begeleid individueel spel. Hoofdstuk 4 slaat een brug tussen kinder- en jeugdgedragstherapie en therapeutisch spel, en toont in beginsel aan hoe zowel het op behoefte georiënteerde en op emotie gerichte spel alsook cognitieve en operante aspecten in de therapeutische spelbegeleiding verenigd worden. De hoofdstukken 5-9 beschrijven het concreet werken met het begeleid individueel spel. Hoofdstuk 10 bevat voorbeelden van praktijkgevallen die het werken met begeleid individueel spel verduidelijken.
Na een introductie tot het spel en de speltherapie laat Silvia Höfer zien hoe het begeleid individueel spel kan worden verweven met het therapeutisch proces. De auteur verduidelijkt de toepassing van het begeleid individueel spel binnen de gedragstherapeutische behandeling van kinderen en jeugdigen aan de hand van vele praktijkvoorbeelden, dialogen tussen psychotherapeut en cliënt, foto's en tabellen.
De eerste twee hoofdstukken in Speltherapie vormen een inleiding op het thema spel vanuit ontwikkelingspsychologisch, neurobiologisch en spelpsychologisch perspectief en leggen daarmee een belangrijke basis voor de speltherapeutische praktijk binnen de gedragstherapie. In hoofdstuk 3 worden vervolgens de traditionele speltherapeutische methoden gepresenteerd die gebruikt worden bij het begeleid individueel spel. Hoofdstuk 4 slaat een brug tussen kinder- en jeugdgedragstherapie en therapeutisch spel, en toont in beginsel aan hoe zowel het op behoefte georiënteerde en op emotie gerichte spel alsook cognitieve en operante aspecten in de therapeutische spelbegeleiding verenigd worden. De hoofdstukken 5-9 beschrijven het concreet werken met het begeleid individueel spel. Hoofdstuk 10 bevat voorbeelden van praktijkgevallen die het werken met begeleid individueel spel verduidelijken.
