De strijd om het vrouwenkiesrecht in Nederland begon in 1882 toen enkele vrijdenksters het ontbreken van vrouwenkiesrecht ter discussie stelden en Aletta Jacobs tevergeefs probeerde te gaan stemmen. Na de Grondwetswijziging van 1887 die vrouwen expliciet van het kiesrecht uitsloot, kwam de beweging onder leiding van Wilhelmina Drucker op stoom. In 1894 werd de Vereeniging voor Vrouwenkiesrecht opgericht, die via talloze afdelingen tot in de kleinste gehuchten uitgroeide tot een moderne massabeweging. Daarmee veranderde ook haar propagandistische werkwijze: van het organiseren van lezingen en het schriftelijk verspreiden van het gedachtegoed tot het houden van steeds indrukwekkender betogingen. Hoe massaal de beweging werd, blijkt uit het Volkspetitionnement voor Vrouwenkiesrecht dat bijna 170.000 handtekeningen opleverde. Dit fascinerende en vlot geschreven overzichtswerk van de veertig jaar durende strijd bevat naast geïllustreerde teksthoofdstukken ook zelfstandige beeldessays met foto’s en politieke prenten, vaandels, geschilderde portretten en propagandaposters die parallelle verhalen vertellen.
