Ter herinnering - 'Reminders'

'Een zwerftocht op het soefi-pad' noemde een vertaalster zijn werk eens en zo zou je het wel kunnen zien. Ter Herinnering voert je langs de bergtoppen, de heuvels en de dalen van het soefi pad, en in ieder jaargetijde zien die er anders uit.
Altijd kijkt Hidayat met een blik die gericht is op 'de kunst van de persoonlijkheid', inspelend op wat er gaande is in de Soefi-Beweging, gezien vanuit de levende stroom van het leven en de leringen van zijn vader, Hazrat Inayat Khan.
Hij zet de zaken in een helder licht en geeft de lezer daarmee stof tot nadenken over 'alledaagse' zaken, zoals je ego: vechten met de ander of met je ego? En waarom zou je dat dan doen? Hij heeft het over lot en vrije wil, over toegeven dat niet altijd zwakte is, en vasthouden aan je standpunt dat niet altijd wijsheid is; over 'geluk' dat wonderbaarlijk genoeg getoond wordt in de innerlijke, stille toon die naar voren komt als het zelf, het ego, even helemaal op de achtergrond is geraakt.
Er is ook een hoofdstuk met als titel 'Het nooit vertelde verhaal'. Iedereen die de biografie van Inayat Khan heeft gelezen moet hebben opgemerkt hoeveel hij gereisd heeft; dit moet de vraag hebben opgeroepen hoe dit werd ervaren door het thuisfront. In de huidige tijd zouden de gevoelens en emoties die dat zou hebben teweeggebracht breed uitgemeten worden, maar Hidayat, de derde van het viertal, is van een andere generatie en vergroot zijn dierbare herinneringen in een sprookje. Dat doe je als je gaat voor liefde, harmonie en schoonheid.