Het therapeutisch potentieel van psychodiagnostiek is in het huidige tijdsgewricht van diagnose-behandelcombinaties (DBCs) controversieel.
Empirisch onderzoek naar de meerwaarde van door psychodiagnostiek geïnformeerde psychotherapie is schaars, en wordt bovendien gekenmerkt door ernstige methodologische beperkingen. Voor een aantal specifieke diagnostiekbenaderingen is echter een solide evidence base voorhanden,
waaronder Therapeutic Assessment (TA) en Patient Focused Research (PFR).
Een analyse van de werkzaamheid van deze methodieken suggereert dat zij hun positief effect boeken door bij te dragen aan de formulering van individueel beter passende casusconceptualisaties. Patiënten voelen zich er beter door begrepen en raken actiever betrokken bij de behandeling. Therapeuten ontvangen informatie die gerichtere aan- en bijsturing oplevert. In deze rede wordt gepleit voor psychodiagnostiek met op samenwerking geënte procedures, en voor een systematiek die de dosering afstemt op de complexiteit en individualiteit van de te verwachten casusconceptualisatie: een getrapte psychodiagnostiek.
Jan Henk Kamphuis (1964) studeerde Klinische Psychologie aan de Rijksuniversiteit Groningen en promoveerde op een Fulbright-beurs aan de University of Texas in Austin. Hij is klinisch psycholoog en publiceerde vooral over innovatieve klinische diagnostiek en persoonlijkheidspathologie.
In augustus 2008 werd hij benoemd tot hoogleraar Psychodiagnostiek en persoonlijkheid aan de Universiteit van Amsterdam.
Empirisch onderzoek naar de meerwaarde van door psychodiagnostiek geïnformeerde psychotherapie is schaars, en wordt bovendien gekenmerkt door ernstige methodologische beperkingen. Voor een aantal specifieke diagnostiekbenaderingen is echter een solide evidence base voorhanden,
waaronder Therapeutic Assessment (TA) en Patient Focused Research (PFR).
Een analyse van de werkzaamheid van deze methodieken suggereert dat zij hun positief effect boeken door bij te dragen aan de formulering van individueel beter passende casusconceptualisaties. Patiënten voelen zich er beter door begrepen en raken actiever betrokken bij de behandeling. Therapeuten ontvangen informatie die gerichtere aan- en bijsturing oplevert. In deze rede wordt gepleit voor psychodiagnostiek met op samenwerking geënte procedures, en voor een systematiek die de dosering afstemt op de complexiteit en individualiteit van de te verwachten casusconceptualisatie: een getrapte psychodiagnostiek.
Jan Henk Kamphuis (1964) studeerde Klinische Psychologie aan de Rijksuniversiteit Groningen en promoveerde op een Fulbright-beurs aan de University of Texas in Austin. Hij is klinisch psycholoog en publiceerde vooral over innovatieve klinische diagnostiek en persoonlijkheidspathologie.
In augustus 2008 werd hij benoemd tot hoogleraar Psychodiagnostiek en persoonlijkheid aan de Universiteit van Amsterdam.
