Mei 1942 begon aan het Oostfront vol ambitie, zowel aan Duitse zijde, als aan Sovjetzijde. De Duitsers waren volop bezig met hun aanvalsplannen aan het zuidelijke deel van het Oostfront, die later dat jaar bij Stalingrad en in de Kaukasus zouden stranden. Midden in die voorbereidingen werden ze getroffen door een onverwacht en zeer ambitieus offensief van het Sovjet Zuidwestfront, onder bevel van generaal Timosjenko. De inspirator van dit offensief, waar meer dan 700.000 Sovjetsoldaten bij betrokken waren, was niemand minder dan Stalin zelf. Geheel in de lijn van de offensieve Sovjetstrategie, wilde Stalin het initiatief terugpakken en voorkomen dat de Duitsers de militaire operaties in de zomer konden dicteren. Maar Timosjenko's aanval was meer dan een verstoringsactie. Het was de bedoeling om het front in de Oekraïne radicaal om te gooien en van Krasnograd naar het zuiden door te stoten, terwijl ondertussen de belangrijke industriestad Charkov werd heroverd. De aanval trof de Duitsers bij verrassing, maar de reactie was zeer alert.
